Maanden van oefening

Maanden van oefening zijn voorafgegaan aan het schrijven van dit stukje. We zullen zien of het wat heeft uitgemaakt.
Gistermiddag liep ik tegen vijf uur over de braderie te Egmond aan Zee. Ik liep naar het boekenstalletje van de dames van de Oudkatholieke kerk, een stalletje waarvoor ik niet teveel reclame wil maken, maar ik ga er al enkele jaren elke woensdag in de maanden juni, juli en augustus even langs. Er staan tussen alle streekromannetjes soms de prachtigste boeken, en die boeken kosten anderhalve euro.
Dat was niet de enige reden waarom ik daar liep. Ik had in de laatste week van augustus van het vorige jaar een uitvoerige correspondentie gevoerd met Monica Grootmeier, een correspondentie die handelde over het hoe en waarom van de kerkgang in het Egmondse en de positie van het paard in het bijzonder.
Zij was daar zo van onder de indruk geraakt dat ze me schreef: ‘Ik kan je ontmoeten op woensdag 3 juni 2009, op de braderie.’ Nu, dat wilde ik wel!
Ik liep dus tussen al die mensen door, langs alle stalletjes, en zei (als ik een vrouw tegenkwam met een aardig hoofd): ‘De positie van het paard!’ Je kunt dat in Egmond aan Zee wel ongestraft doen, maar toch zijn er veel mensen die dat een ongewenst verschijnsel vinden. ‘Welk paard, zakkenwasser?’ beet een stalhouder die deed in damesondergoed me toe. Ik vond het te ingewikkeld om uit te leggen, en liep dus maar door.
Om kort te gaan, ondanks herhaalde malen roepen heb ik Monica Grootmeier niet kunnen vinden. Ik heb tenslotte maar een paar boeken gekocht en ben teruggegaan naar huis.