Ik begin opnieuw

- Ik begin opnieuw. Zei je dat?
- Ja.
- Oké. Dan beginnen we met je vader en moeder. Je jeugd enzovoorts.
- Ik kan me eigenlijk geen andere jeugd voorstellen, en ook geen andere vader of moeder. Dus dat houden we hetzelfde.
- Houden. We. Hetzelfde. Staat genoteerd! Wat had je veranderd willen zien?
- Ik had wel iets sportiever willen zijn.
- Dat valt me van je tegen.
- Op het Stet te Limmen kon je vroeger schaatsen. Dat heb ik nooit helemaal onder de knie gekregen. Te zwakke enkels. Ik heb ook nooit echt leren zwemmen en ik kon mijn ogen niet opendoen onder water.
- Maar je had dus sterkere enkels willen hebben. Je had willen kunnen schaatsen, en dan via het Gewest Noord-Holland de nationale ploeg in, en schitteren op het Europees Kampioenschap in het Bislet Stadion.
- Nja!
- Maar je weet wat daar de gevolgen van zijn, is het niet?
- Nee?
- Als je je al op jonge leeftijd overgeeft aan zoiets als schaatsen of voetballen, dan heb je minder tijd voor Winnetou en Old Shatterhand, voor Woutertje Pietersen en noem maar op. Dat is een schade die je nooit meer inhaalt.
- Daar heb ik niet aan gedacht.
- Want dan kun je wel alle leden van de Aegon kernploeg of van Chelsea opnoemen, maar dan heb je bijvoorbeeld nooit gehoord van Karel van het Reve. Dus had je ook hier- of hiervan nooit gehoord.
- Als dat het risico is...
- En dingen als je heimwee. Je depressies in het verleden.
- Nee, die moet je me niet afnemen. Ik geloof dat ik juist door die depressies en zo een beetje kan schrijven.
- Eigenlijk wil je dus niet opnieuw beginnen.
- Ik had wel een paar talen erbij willen leren. Russisch. Tsjechisch. Ik had wat meer van de astronomie willen weten. En vooral: ik had willen kunnen tekenen!
- Maar daar staan je handen niet naar?
- Nee.