Ik ben, door een hersenziekte waaraan ik lijd: heimwee, een slecht reiziger. Ik voel me veilig binnen het gebied dat begrensd wordt door de plaatsen Beverwijk, Uitgeest, Alkmaar en Bergen. Daarbuiten kom ik nauwelijks. Nog veiliger is natuurlijk Egmond aan Zee, en het állerveiligst voel ik mij als ik thuis ben.Maar soms moet je alle gevaren trotseren die maar te trotseren zijn: ik ga 10 december a.s. naar de presentatie van de eerste twee delen van het Verzameld Werk van Karel van het Reve. Die presentatie zal te Amsterdam worden gehouden, op een adres dat ik wel ken, maar waarvan ik niet zeker weet of ik het hier mag noemen. Te Amsterdam dus.
Voor een gemiddeld mens is dat een wissewasje. Nietwaar, je gaat per trein naar Amsterdam, en in Amsterdam pak je een tram. Kunstje van niets.
Voor mij niet.
Het zal wel trillen en zweten worden, maar ik prijs me gelukkig dat Alice meegaat. Zij zal me van mijn heimwee verlossen. Kan ik eindelijk Wouter eens in levenden lijve ontmoeten, want hij zal ook bij die presentatie aanwezig zijn.
(O ja, Wouter. Ik mis in je blogroll de site van je vrouw Carla en de even grandioze site over het vertalen.)
Posts
Hierbij graag nog een kort I.M bij het betreurde Ben&Wouter blog. Ik las het graag en gretig. Die wisselwerking, chemie van sterk communicerende vaten. Zou het blog nog bestaan als het meer aanmoediging gekregen had? We zullen het nooit weten. Maar we blijven hopen op wedergeboorte.
BeantwoordenVerwijderenKarel Van het Reve is dé schrijver die mij naar jullie allemaal heeft geleid, Ben, Hadriana, Wouter.(Nu ook Victa Causa). En jullie hebben me weer tot Karel gebracht, het zijn boeiende maanden geweest.
10 december wordt een memorabele dag, a pilgramage to remember.
In gedachten zal ik dààr zijn, zo na de toespraken, rond borreltijd.
Je zult zien Ben, het zal allemaal meevallen, zeker als Alice bij je is.
Op Karel! Op jullie! Op Wouter die voor dit Verzameld Werk in de loopgrachten moest zitten. Santé!
in de slipstream van Masjenka, juich ik enthousiast naar al het gedane, al het gelezene en voel sterk het bloed dat vanuit de Rijndelta in de oneindige zee van mogelijkheden stroomt... als je me deze pathos wil vergeven. Dat wordt echt een bedevaart hé, ondertussen zal ik Karel van het Reve moeten lezen zeker? Die broer ken ik wel en heeft me geboeid, maar die Karel, op een paar onderonsjes met Van Oorschot na, ken ik niet echt. Goede reis hoor en behouden thuiskomst.
BeantwoordenVerwijderen