In dezelfde stijl

Wij Europeanen kennen het marcheren al uit de tijd van de Romeinen. Misschien marcheerden de Grieken ook al wel, dat weet ik niet. We weten allemaal dat marcheren een heerlijk gevoel van eenheid en saamhorigheid geeft. Nietwaar, je hebt allemaal dezelfde kleding aan, je marcheert, en je gaat op je doel af: winnen! Tot elke prijs! Kameraden die sneuvelen, pikken wij op en begraven wij, en we sluiten weer aan bij de rij. Voorwaarts! Links, rechts! Links, rechts! Aan ons de overwinning!
Ook in het burgerleven heb ik geprobeerd de edele kunst van het marcheren in te voeren. In de heerlijke jaren vijftig deden wij mee met vierdaagse wandeltochten. Wij, dat zijn ikzelf en een paar makkers uit de oorlog. We probeerden dan zo’n vierdaagse in patrouilleverband te vervolmaken. Niemand keek toen vreemd op als er een cohort marcherenden langskwam.
Dat is nu wel anders, moet ik helaas zeggen. We hebben de tred niet meer, we zijn niet meer geoefend. Daarom hebben wij de BMW opgericht: Burgers Marcheren Wederom. Een zuiver privaat initiatief van weliswaar zeer oude, maar nog o zo bekwame mensen, we hopen dat we nog subsidie loskrijgen van de overheid.
Die overheid moet toch ook inzien dat marcheren nuttig is? Dat marcheren een geest van stavast oplevert? Dat is zeker in deze tijden van crisis een steun in de rug. Ik zeg het niet graag, maar als we in de jaren dertig hadden gemarcheerd, dan was alles veel beter gegaan. Er heerste toen, net als nu, een jan saliegeest in de maatschappij, een geest waaraan je simpelweg door te marcheren een eind kunt maken. Met een eenvoudig commando: vàààrts... mars! doe je al zoveel goed.
Met BMW beginnen we klein, we lopen mee achter muziekkapellen, in Nijmegen doen we dit jaar voor de eerste keer mee met de vierdaagse aldaar. We kunnen nog wel enkele leden gebruiken, want het is natuurlijk geen gezicht, marcheren met z’n vijven.