Een goede avond

Het was een mooie avond, gisteren. Mijn buurvrouw belde aan. Die buurvrouw noem ik altijd de zigeuneres, ze is 70 of 75 jaar oud. Als je zelf een zekere leeftijd hebt bereikt, maakt een anders leeftijd je niet zoveel meer uit. Ik liet haar binnen, ze deed haar klompen uit bij de deur.
Ze keek vreemd naar dit scherm, maar zei spoedig: ‘Een kop thee maar, buurman.’
Ik weet dat je dan niet moet vragen: wélke thee. Dat is ervaring die je moet hebben, anders gaan al je netwerken naar de kloten.
Ik vraag: wat heb je op de kiezen, buurvrouw? Ze komt nooit zomaar. Ze zegt: ‘Eng volk.’
Ik vragen: wat voor eng volk, buurvrouw?
Ze zegt: ‘Eng volk. Je weet wel, die homosexuele muziek van dertig jaar geleden?’
Ik zeg, ja.
‘Zo’n figuur loopt vanavond over de parterre. Voor mijn raam. En ik volg hem met mijn ogen en hij loopt naar mijn buurman Alex. Daar belt hij aan. Echt waar!’
Hoe zag hij er dan uit, buurvrouw?
‘Hij had zo’n pakkie aan, met laarzen d’r onder, en hij had lák in z’n haar!’
Dat is wel een ernstig geval, zeg ik haar, maar ik heb haar kop thee klaar en die drinkt ze dus.
Nog een vraag, zeg ik, droeg hij ook make-up?
‘O, vast!’ zei mijn buurvrouw. ‘Vast en zeker!’
Ernstig geval, zeg ik. Waar moet het heen met deze maatschappij, nietwaar?
‘Dat vind ik ook. Inderdaad!’
Het wordt tijd voor een intensief onderzoek, zeg ik. ‘Wat?’ zegt ze. Ik bedoel dat ik eens informeren ga, zeg ik.
‘Zou je dat wel doen?’
Jazeker, buurvrouw. Kijkt u maar rustig naar de televisie of naar de computer. Ik trek mijn jas en mijn sjaal aan, en ik ga eens informeren. Drinkt u maar rustig uw thee op. Daar staan nog jodenkoeken ook, daar mag u gerust van pakken.
Na tien minuten kom ik terug.
‘Ik ben bij de buurman geweest, buurvrouw, en hij zat er samen met zijn jongere broer. U hebt die jongere broer waarschijnlijk gezien.’
‘!?’
‘Die jongere broer doet aan toneel. Ze hadden een repetitie gehad van Shakespeare.’
‘Welk stuk?’
‘Julius Caesar.’
‘Dan begrijp ik het. Brutus.’