Dagsluiting

Wie zal jou troosten, door priester G.W.L. van Calshuysen.
Goedenavond, beste kijkers. Deze laatste woordjes van de avond gaan over, ja, wat? Zoals alle mensen, alle leden van het menselijk geslacht, zult u zich ook wel eens hebben afgevraagd, een vraag die onder alle rassen en geslachten leeft als nooit tevoren, maar die al eeuwen leeft onder de mensen. Al eeuwen. Want het is niet zo dat nu pas deze vragen een leven zijn gaan leiden, nee, die vragen gaan al eeuwen rond. Decennia.
In de Middeleeuwen vroegen de eenvoudige boeren van het platteland rondom Leuven zich al af, en dat was een zeer terechte vraag, want eenvoudig mochten die boeren misschien zijn, maar er waren toch talenten onder hen te vinden, zoals de welbekende Cas van Pieren, over wie nog enige verhalen te vertellen zouden zijn. Welzeker! Maar dat is iets voor onze geschiedeniskundige collegae.
Het waren geschiedkundig overigens opmerkelijk vaak de eenvoudigen van geest die zich deze vragen stelden: de vrachtlieden, de eenvoudige tarwetelers, de vroedvrouwen. Het waren nooit de notariszoons, de klerken of de edellieden. Daar blijkt tenminste niets van uit hun geschriften. Nee, het waren de simpelen van ziel die zich die vragen stelden.
En die vragen luidden, simpel gezegd, zo. Het kwam in de zestiende eeuw wel voor dat zo een simpel iemand knijp zat, wat inhield dat zo een mens in de put zat. Nu zouden we zeggen dat zo iemand in een depressionele toestand terecht was gekomen. Ik heb er zelf weet van, hoe dat kan gebeuren. Een huisvader van een gezin kon zijn gezin niet meer onderhouden, en wat deed hij? Hij verliet zijn gezin. Dan is het altijd goed om een biechtvader te hebben, bij wie je terecht kunt met je vragen.
Waar gaat het om. In het leven heb je soms vragen die je kunnen intrigeren. Zoals bijvoorbeeld, en ik geef geen rangorde aan, want ik kreeg ook eens een vraag van een jonge communicant die mij vroeg: ‘Wat is de zin van het twaalfurig klokwerk?’ Haha.
Nee, wie moet u troosten, als u in nood bent? Wie? U bent niet in nood, u zit gemakkelijk op uw pinda’s te knabbelen. Dat weet ik, maar als u in nood bent. Wie zal u dan kunnen helpen? Het is met die gedachte, die vraag, dat oerprobleem van de wereld, dat wezensvraagstuk van het menselijk geslacht dat ik u tenslotte ter bedde zou willen geleiden. Een goede nacht, beste mensen.