Een zekere dwang

- Goedemorgen, meneer Van der Steem, gaat u zitten.
- Het is Van der Steen, met een tweepoot.
- Gaat u zitten. Terlaar, aangenaam.
- Dank u.
- U bent gekomen om ons een beetje te helpen, is het niet, meneer Van der Steen?
- Jawel.
- Mooi. Helpen waarmee?
- Met uw werk uiteraard, meneer Terlaar.
- Met ons werk.
- Met uw werk, ja.
- U kent ons werk.
- Jawel, van binnen en van buiten.
- Zo! Vertelt u eens, wat voor opleiding heeft u genoten?
- HBS-A.
- En verder?
- Verder niets.
- Dus u heeft geen speciale...?
- Nee, niets speciaals gedaan.
- Maar u kunt ons dus helpen.
- Jawel.
- Wel! Zegt u het dan maar, meneer Van der Steem.
- Van der Steen, tweepoot.
- Pardon ja. Dat komt door de drukte.
- Welke drukte?
- De drukte van ons werk nietwaar. De hele dag door.
- Daar hebben wij, van Van der Steen B.V., ook last van.
- Wat doet u?
- Wij zitten in de closetpottenbusiness.
- Interessant! Maar nu uw manier om ons te helpen met ons werk.
- Juist. Op de eerste plaats moet u een mannetje extra aannemen, voor de telefonische uitvoering.
- Vrouwtje mag ook?
- Vrouwtje mag natuurlijk ook. Kiest u dan wel zorgvuldig.
- Dat doen we altijd, meneer Van der Steen.
- Want u mag niet chantabel worden enzovoorts, u begrijpt me wel.
- Natuurlijk.
- Want dat is in uw kringen wel eens eerder voorgekomen.
- Ja ja ja, maar dat is voorbij. Over. Dagsluiting.
- Dat is goed om te horen, meneer Terlaar. Het is zaak dat u niet in de krant komt.
- O nee!
- Juist. Want ik herinner me nog dat in de Telegraaf stond dat uw bedrijf met de Britse premier...
- Dat bericht klopte helemaal niet. Pertinente onwaarheid!
- Maar het stond in de krant, toen.
- Jawel, maar...
- U moet niet in de krant komen. Punt uit.
- Oké.
- En als u wel in de krant komt, moet dat op een goede manier zijn. Met uitjes van uw personeelsleden op de Veluwe, of iets dergelijks. Of een dertigjarig personeelsschap van één van uw mensen.
- Zo lang bestaan we nog niet, hoor.
- Maar dat soort dingen. Dat kan. Andere dingen kunnen niet.
- U heeft gelijk.
- Dan nog een puntje, meneer Terlaar. De kleding van uw mensen.
- Wat is daar mis mee?
- Ik adviseer, die kleding zwart te maken.
- Helemaal zwart?
- Helemaal zwart, ja. Camouflagekleur.
- Dat zou een klap zijn voor onze kledingadviseur, hoor!
- Die kledingadviseur is, laat me raden, Nico Kingsveel?
- Dat heeft u goed geraden.
- Ontsla hem. Hij heeft geen verstand van zijn vak.
- Het zijn harde adviezen die u hier geeft, maar ik zal ze maar opvolgen.
- En nog iets, meneer Terlaar. Ik zie uw mensen rondlopen met een wandelstok.
- Uiteraard!
- Die wandelstok is totáál uit de tijd. U weet toch ook wel dat in deze moderne tijd iedereen rondloopt met in de rechterhand een tas of een tasje, en in de linkerhand een boterham? Of een mobiele telefoon?
- Mobíele...?
- Jawel. En zo moeten uw mensen ongezien door de massa’s wandelen, meneer Terlaar.
- U vraagt heel veel van onze organisatie, meneer Van der Steen.
- Nog iets. Hoeden worden weer gedragen. Zet uw mensen een hoed op, meneer!
- Een hóed!
- Ja, ik weet dat ik veel vraag van u. Maar uw bedrijf gaat mij boven alles, ik wil niets dan het beste.