Dat staat tenminste vast

Van onze speciale verslaggever. Na het overlijden van kunstenares Andrea Mussenkelder, afgelopen mei, zijn papieren naar boven gekomen, die er op wijzen dat zij de leidster was van de actiegroep Do Re Mi. Do Re Mi poogde eind jaren zeventig en begin jaren tachtig een revolutie in Nederland te ontketenen door, zoals het genoemd werd, een drietrapsraket: doseren - resisteren - mitrailleren.
Uit de papieren, die nu in het bezit zijn van de AIVD, blijkt dat mevrouw Mussenkelder zichzelf in een rol als vrouwelijke Stalin had geplaatst. Wat zij zei, gebeurde. Het was een harde, brutale tante die er ook niet voor terugschrok Do Re Mi-leden, die zich in haar ogen hadden misdragen, te laten verdwijnen. Zo was er het geval van Harrie Wasschenaar, Do Re Mi-lid, die in mei 1979 een radio-interview gaf dat blijkbaar niet in goede aarde viel bij mevrouw Mussenkelder. De volgende ochtend was hij verdwenen.
Do Re Mi pleegde verschillende bankovervallen, stichtte branden en vermoordde enkele politieagenten. Bij demonstraties tegen bijvoorbeeld de kruisraketten was Do Re Mi niet van de partij, omdat toen de gehele top van de actiegroep (behalve mevrouw Mussenkelder) werd opgeleid in kampen te Yemen en Oost-Duitsland.
Ondertussen was de carrière als kunstenares van mevrouw Mussenkelder begonnen. Ze is bekend geworden met, naar de huidige smaak, lelijke abstracte schilderijen: doeken die geheel lichtblauw gemaakt waren, of lichtblauw met een rood vierkantje, of rood met een lichtblauw vierkantje, of zwart met een rood vierkantje, enzovoorts enzovoorts.
Toen de andere Do Re Mi-leden uit hun kampen weer in Nederland terugkwamen, was het gauw met ze gebeurd: ze werden aangehouden en opgesloten. Vraag is steeds geweest: wie heeft ze verraden? Op die vraag geven de papieren ook antwoord: Andrea Mussenkelder!
Opvallend is dat er sindsdien vier monumenten van haar hand in het land staan, en dat zij ook steeds voor beurzen en stipendia in aanmerking is gekomen.