Eén per dag

Ik wil per dag één stukje of verhaaltje schrijven. Waarom ik dat wil, is mij ook niet duidelijk, maar ik wil het. In elk geval blijf je zo van de straat, nietwaar.
Je kunt het doen zoals de blogschrijvers het doen die het over de realiteit van alledag hebben: is er een oorlog in Afghanistan, dan schrijven ze over die oorlog. Is er een oorlog gaande in Georgië, dan schrijven ze daarover. Niemand van die jongens heeft het nog over de gevaren voor Estland, Letland en Litouwen, wat tamelijk vreemd is.
Maar zo doe ik het dus niet. Ik schrijf niet over zulke realiteiten, ik verzin alles wat ik schrijf. Ik schrijf, met andere woorden, frutsels.
Hoe maak je één frutsel per dag? Daar is een zekere dwang voor nodig, dezelfde dwang die Wouter van den Berg en ik onszelf opleggen in ons blog. Wij doen het zo. We hebben onszelf één verplichting opgelegd: de titel van je stukje moet komen uit het vorige stukje (dat in het geval van dat blog door de ander geschreven is). Het mooie is dat je op die manier vrijwel absoluut zeker tot een stukje komt.
Die dwang moet ik mezelf ook opleggen voor dit blog.