Laatste poging

- Nog één keer dan, meneer Agahassi.
- All right. Gaat uw gang.
- U woont op de Bronkhorstlaan.
- Dat klopt. Nummer 47.
- En u woonde daar ook al in oktober 1992?
- Jazeker. Ik woon op dat adres sinds 1976.
- Dat staat tenminste vast, meneer Agahassi. Dan worden we wat preciezer: waar was u op zondag 4 oktober 1992?
- Ik heb geen idee meer. Hoe laat?
- Tussen 7 en 9 uur ’s avonds.
- Geen idee. Studio Sport kijken, denk ik.
- En is u iets opgevallen toen?
- Ik zou het echt niet weten.
- Meneer Agahassi, het is niet de bedoeling dat we het hele verhoor over gaan doen.
- Maar u stelt dezelfde vragen die u me gisteren en vanochtend ook al stelde! Dan krijgt u dezelfde antwoorden van mij.
- Goed goed. Ik bedoelde de Bijlmerramp.
- Oja! Die herinner ik me nog al te goed. Daar onderbraken ze het voetbal voor. Ten onrechte natuurlijk.
- Waarom?
- Dat is de typisch Nederlandse gewoonte om op alle zenders hetzelfde uit te zenden, bijvoorbeeld op 4 mei of als de koningin iets doet of zegt, en bijvoorbeeld ook op die vierde oktober.
- Dat is toch juist goed?
- Als ze journalistiek goed werk afleveren, heb ik er ook weinig bezwaar tegen.
- U doelt op?
- Op die mannen in die witte pakken. Als je er goede journalisten op afstuurt, dan zijn die mannen in die witte pakken er eenvoudig niet.
- Wij hebben confirmatie gekre...
- U bedoelt: bevestiging gekregen.
- Ja. Wij hebben bevestiging gekregen dat die mannen in die witte pakken er wel degelijk waren.
- Maar waar beschuldigt u mij dan van?
- Heeft u op die vierde oktober, rond of omstreeks de tijd van dat vliegtuigongeluk, bezoek gekregen, meneer Agahassi?
- Niet dat ik weet, het spijt me.
- Er gaan geruchten dat er vier mannen in witte pakken bij u zijn geweest.
- Vier nog wel!
- Ja, op die vierde oktober.
- Ik kan me er niets van herinneren. Het kan wel zijn dat er iemand is langsgekomen, maar die had bijvoorbeeld een wit overhemd aan. Zeker geen wit pak.
- Ik vind dat we het maar moeten afsluiten, want dit wordt niets.
- Ik vind dit ook waardeloos, Kees.
- Ja, we geven de pijp aan Maarten. Meneer Agahassi! Hoe verzint zo’n schrijver dat?