Naar aanleiding van Wouters treurige ervaring, eenzelfde ervaring die mij al jaren uit de theaters houdt, hier een paar aanwijzingen voor de dames en heren acteurs en actrices.Eerste aanwijzing. U moogt het nog niet opgemerkt hebben, dames en heren, maar er bestaan al tien jaar lang uitstekende snoerloze microfoontjes die u onopvallend kunt dragen. Dus u hoeft u niet meer zo te misdragen zoals Ko van Dijk jarenlang heeft gedaan. Gewoon praten moet u, zoals u de hele dag doet.
Tweede aanwijzing. U moet u niet meer zo aanstellen, zoals bijvoorbeeld op de foto. Stopt u daarmee. (Die foto is uit hetzelfde stuk van Shakespeare, maar hier heette het De getemde feeks in plaats van het correcte Het temmen van de feeks.)
Derde aanwijzing, voor de toneelschrijvers en vertalers. Heren. Dames. U moet stukjes tekst maken die een normaal iemand kan uitspreken. Vertalers: houd u strikt aan de originele tekst. Verzin er niets bij, haal er niets van af. U kunt het toch niet beter doen dan Albee, Tsjechov of Shakespeare.
Vierde aanwijzing, voor de toneelscholen. U mag wel stoppen met de oefening ‘Doe eens alsof je een sinaasappel bent’. Aanbevolen oefening: ‘Houd eens een betoog’.
Vijfde aanwijzing voor de dramaturgen. U bent overbodig geworden.
Zesde aanwijzing voor de regisseurs. U bent een redelijk mens. U wilt dus graag werken met andere redelijke mensen. Schopt u ieder die dat niet is, eruit.
Posts
Recht uit het hart. De vinger op de zere plek. Waarom ze dat nu zelf niet zien, begrijp ik alleen nooit. Het is vrees ik toch dé manier om ons soort mensen van hun feestjes uit te sluiten.
BeantwoordenVerwijderenDag Max,
BeantwoordenVerwijderenDe laatste voorstelling die ik zag was, zo’n 30 jaar geleden, De Kersentuin van Anton Tsjechov. Dat was wat! Een toneel vol steigerpalen, kapotte ramen, bruine en grijze zakken. Daar tussendoor liepen (nou ja, ‘liepen’, het was Nederlands toneel hè) de acteurs en actrices. Het was een zo beschamende en ook zo beapplaudisseerde voorstelling dat ik zei: nooit meer! Daar wil ik niet bij horen!
En als je dan ziet hoe de pers over zo’n voorstelling schrijft!
Hallo Ben,
BeantwoordenVerwijderenEen vriendin van mij deed de regisseursopleiding aan de Theateracademie te Amsterdam. Om de zoveel tijd werd ik uitgenodigd om een nieuw stuk van haar te zien, en omdat ik nogal plichtsgetrouw van aard ben, ging ik meestal wel. Samen met wat andere plichtsgetrouwe vrienden, met wie ik gemeen had dat wij nooit begrepen waar het allemaal over ging. Maar er werd altijd wel om een 'heraut' geschreeuwd. Of dan stond er weer iemand piemelnaakt Brecht te declameren in een lege badkuip. Ik neem aan dat er in de laatste 30 jaar niet veel is veranderd. Eigenlijk is dat wel zo geruststellend. Laat ze maar, als ze daar nu gelukkig van worden.
Overigens ben ik vrij zeker van dat ik een heel wat waarachtiger sinaasappel kan neerzetten dan de gemiddelde toneelschoolstudent. Net zoals ik ook veel waarachtiger iemand kan acteren die over straat loopt.
BeantwoordenVerwijderenAls iets tamelijk slecht in elkaar zit, dan wil je dat ding een beetje beter maken.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk zijn er heel soms wel goede voorstellingen, zoals ‘Who’s afraid of Virginia Woolf?’ met Richard Burton en Elizabeth Taylor. Het lezen van het script was al een groot genoegen.