Een tikkeltje beschaving

Dames en heren. Burgemeester.
Dank u voor de onderscheiding. Men beschouwt mij als een gerenommeerd iemand, als iemand van goede zedelijke makelij, en als iemand die veel weet. Aan dat eerste kan ik niets doen, dat tweede weet ik niet, en het derde is onwaar.
Ik weet meer dan de gemiddelde Nederlander over de gemeente Dirksbroek, zodat een eenvoudig demografisch onderzoekje me bracht tot de dader van de fototoestelmoord. Zoals elders ook wel gebruikelijk is, zijn de families die Dirksbroek bewonen — twaalf families in totaal — zeer verknoopt. Deze zeer besloten gemeenschap is, door onderlinge trouwerij, eigenlijk één grote familie geworden in de laatste halve eeuw.
Een moord wordt bijna altijd gepleegd door een familielid van het slachtoffer. Niks terroristische aanslag dus, zoals de politie eerst aannam. Ik moest een familielid vinden. Het slachtoffer, Ans Dekker, bleek familie te hebben in heel Dirksbroek. Feitelijk waren er 400 gegadigden, kinderen niet meegerekend.
Gevonden was al dat mevrouw Dekker een, laat ons zeggen, ietwat ongeregeld leven leidde met tal van minnaars in het dorp. Gevonden was ook bij autopsie dat ze was omgekomen door een kleine hoeveelheid curare in het bloed, zeer ongebruikelijk in Nederland. Ten derde was een fototoestel gevonden in de kamer van het slachtoffer, dat van Russische makelij was, en dat in staat was tot het afschieten van minuscule curarepijltjes. Er zaten geen vingerafdrukken of DNA-sporen op het toestel.
Nader onderzoek van het NFI leerde ons dat Ans Dekker was overleden doordat een curarepijltje was afgeschoten in, wat een schrijver eens haar ‘publieke opening’ heeft genoemd. Omdat Ans absoluut niet met andere vrouwen overweg kon, bracht dit gegeven het aantal gegadigden terug tot 200. Een man moest het gedaan hebben. Die 200 mannen konden allemaal wel het bed met Ans hebben gedeeld, en zullen dit waarschijnlijk ook wel gedaan hebbben. U heeft wel eens een foto van haar gezien, nietwaar.
Uiteindelijk vond ik een man, Joris Opsloot, die in 1987 op de Zuidamerikaanse Jungle-tentoonstelling van het Alkmaars Museum was geweest. U weet mischien nog wel dat daar een hoeveelheid curare werd gestolen, niemand heeft ooit geweten door wie. Ik ben bovendien zo vrij geweest eens bij Marktplaats te informeren naar het soort KGB-fototoestellen zoals er één werd gevonden in Ans Dekkers kamer. Nee, die hadden ze niet meer, maar ze hadden er wel één gehad. Wie had dat toestel gekocht, vroeg ik. Joris Opsloot. Verder bleek de heer Opsloot zich te hebben aangesloten bij een christelijk kerkgenootschap, dat bezwaar maakte tegen gedragingen zoals die werden tentoongespreid door Ans Dekker.
Deze informatie heb ik doorgegeven aan de politie, die verder voor het bewijs gezorgd heeft. Ik dank u voor uw aandacht.