Ik kom eraan

Vanochtend werd er aangebeld, op het meest kritieke moment dat een mens kent: ik moest hoognodig naar de wc, en ik was juist al op wég naar de wc. Ik aarzel voor de wc-deur, en ik kies ervoor de rol van gastvrij heerschap op me te nemen. Ik sluit de wc-deur en loop snel naar de buitendeur. Die open ik en op dat moment, begrijpt u al, openen zich mijn ingewanden.
‘Goedemorgen meneer!’ zegt een vief, nog tamelijk jong, goed geschoren manneke, van een soort die je ook wel aantreft in de gelederen van zo’n esoterische kerk. (Wat doen zulke mannekes toch in zo’n kerk, vraag je je af. Voorlopig houd ik het er op dat ze van kindsaf lidmaat zijn geweest, want anders moeten ze toch betaald krijgen?)
Een en ander bedenk ik nu, dat bedacht ik niet op het moment suprême, want toen gleed de racekak mijn broek in. Eigenaardig: je weet van tevoren al wat het zal worden, een stevige drol of racekak. Je darmstelsel geeft alarmsignalen af. Ik zou wel eens willen weten hoe ze dat doen.
Ik kon de racekakkerij wijten aan het eten van een feeststolletje, een uurtje eerder. Dat feeststolletje had ik afgelopen donderdag al gekocht en lag daar steeds maar. Het was waarschijnlijk over datum geweest.
Dit alles ging in een seconde door mijn kop, ik voelde de kak nu langs mijn rechterbeen naar beneden sijpelen. Het is in zulke gevallen altijd handig enige gezegdes paraat te hebben. ‘Daar is werk aan de winkel!’ luidde het mijne. Maar ik zei: ‘Ook goedemorgen, meneer.’
‘Ik ben van Qualiscope en wij willen graag weten bij welke zorgverzekeraar u bent.’
‘Aan de deur wordt niet gekocht,’ zei ik.
‘Nee nee, dat doen wij ook niet. Wij willen alleen uw mening maar weten.’
‘Dan is het in orde.’ Ik voelde de stront steeds lager zakken.
‘Bij welke zorgverzekeraar bent u aangesloten?’ vroeg het manneke, terwijl hij zijn potloodje bij een papier op een clipboard hield.
Ik wist dat dit nog een langdurig gesprek kon worden, dus ik koos een zorgverzekeraar uit mijn geheugen: ‘Achmea.’
‘Aha!’ veerde het manneke op. ‘En u weet dus al wat het nieuws is?’
‘Nee,’ zei ik. De kak zou nu langzamerhand wel bij mijn schoenen beland zijn.
‘Als u uw organen doneert, krijgt u een flinke korting bij Achmea.’
‘Inderdaad,’ wist ik nog uit te brengen. De kak was bij mijn schoenen gearriveerd.
‘Bent u daar voor of bent u daar tegen?’
Ik zei niets meer, smeet de deur dicht en ging naar de badkamer, waar ik mijn kleren uittrok en onder de douche ging.