Havengezichten

Dirigent en penningmeester Gerrit ‘Snuitje’ Wijker van het koor De Zâalnêelden (d.i. De Zeilnaalden) uit Egmond aan Zee: ‘Wij zijn gespecialiseerd in het zeemanslied. Op de wilde, woeste baren, Gooi los die tros enzovoorts, dat beheersen wij. Wat de zilvervloot ons bracht is ook een hitgebeuren. Daar worden nog wel wat foutjes in gemaakt, maar dat drukt de pret niet, o nee! Ansie ‘de Janker’ Zwart, die bij ons de accordeon doet, raakt elke keer weer in de war. Dat lied is in D geschreven, maar dat begrijpt ze niet, dus ze speelt het in C. Ze speelt alles in C. Maar ja. Probeer dat maar eens te veranderen. Zo heb je in het koor zelf ook verschillende zangers en zangeressen die eigenlijk niet kunnen zingen. We hebben nu zo’n vijftig leden, en ik ga ze niet verbeteren.
Kijk, een zâalnêeld is in het Derps niet alleen een zeilnaald, maar ook een vreemd uitgedost persoon, een vreemde snoeshaan. En zo zien wij er ook uit, alle vijftig. De mannen hebben zeemanskleren uit 1850 aan, de vrouwen zien eruit als vrouwen die al jaren wachten op hun mannen, die op zee zijn. Verweerde koppen, havengezichten.
Ik kreeg laatst een saxofonist langs. Die wou bij ons komen spelen, zei hij. Hij speelde behoorlijk goed, maar zijn gezicht was het niet, hè. En dat is wat telt bij ons. Dus ik heb gezegd: ga nou eerst maar eens een paar jaar oefenen, jongen. Met je gezicht in de zeewind, en ’s avonds jenever happen.’