Niets meer zeggen

- Heb je nog naar de loting voor de Champions League gekeken?
- Nee.
- Ik kijk daar wel altijd naar, met het geluid uit. Ik kijk daar liever naar dan naar een voetbalwedstrijd. Ik kijk naar de modellen.
- Leg uit.
- Die loting gebeurt op een toneeltje. Op de tribune zitten de modellen.
- Ga verder, want ik begrijp je nog niet.
- Die modellen zijn allemaal heren van ongeveer vijftig jaar. Goed gecoiffeerd, goed gewassen, goed in het pak gestoken allemaal. Ze vertegenwoordigen laat ons zeggen Real Madrid, FC Porto en AS Roma en nog 10 of 15 clubs. Ze moeten ernstig kijken naar die loting. Ernstig kijken doen ook de vertegenwoordigers van de Engelse clubs, maar die zien er meer jaren zeventig uit: baardje, niet naar de kapper geweest, slordiger gekleed. Maar vooral de vertegenwoordigers van de mediterrane clubs zien er zo...
- Berlusconi-achtig uit.
- Juist! Bankierachtig. Je hebt niet het idee dat iemand in die zaal de buitenspelval doorziet. Dat iemand ooit heeft gevoetbald.
- Daar zijn ze te dom voor, bedoel je.
- Ja. Te mooi en te voornaam, en vooral te dom.
- Ze lijken in dat opzicht op dat stelletje bankiers dat kwam uitleggen wat ze deden in de Tweede Kamer. Ook te mooi, te voornaam, te goed betaald en te dom.
- Ja, bijna even dom als Wouter Bos.
- Dat was toch een goede minister?
- Welnee, joh. Hij kan niet eens een balans lezen. Bij Fortis ontbreekt 1 miljard euro, die ze kwijt zeggen te zijn geraakt aan Madoff-investeringen. Nu zegt hij maar dat het niet op de balans te vinden was, maar a) dan heeft hij niet goed gekeken of b) dan was die balans niet beschikbaar op de datum van aankoop.
- Het is voor alle partijen maar het beste als we hierover niets meer zeggen.