Ik heb het allemaal nog meegemaakt

Het waren wilde jaren: 1969, 1970, 1971. Ik was nog een broekje, maar ik werd al op 16-jarige leeftijd ‘de manager van de Suikerbakkersteeg’ genoemd door mensen als Kale Karel, Herman en De Witte. De Suikerbakkersteeg was een krom zijsteegje van de Nieuwezijds Voorburgwal, waar precies in de kromming een pand was, De Biek genaamd of tenminste door ons zo genoemd, dat omgetoverd was tot jongerencentrum. Zo werd toen iets genoemd als er een oude piano in stond, als er een bar was met een koelkast en als er ongemakkelijke stoelen stonden.
Toen ik daar voor de eerste keer kwam, zei Herman: ‘Jij bent old enough. Jij doet the business hier.’ Mijn vraag was natuurlijk: welke business? Het bleek te gaan om het halen van wiet, speed, heroine, cocaine enzovoorts van een adres op de Nieuwezijds Voorburgwal. Dat leek me eenvoudig genoeg, en voor de prijs van een rijksdaalder (ƒ 2,50) per klant ook profijtelijk.
Alleen Herman, die later landelijk bekend zou worden als zanger van liederen, betaalde nooit. Herman was de ‘koning van De Biek’, hij was ook de enige die enigszins piano kon spelen. U weet misschien dat in die jaren het bluesspel in de mode was.
Ik zei net dat het wilde jaren waren, maar in De Biek was het tamelijk rustig. Wild werd het pas op het laatst, toen er vreemden in huis kwamen: ik geloof dat de Kinkerbuurtrellen in De Biek georganiseerd werden, door, zoals Herman ze noemde, ‘het taaie tuig’.
Van de paar jaar ervoor kan ik me slechts één gedenkwaardige dag herinneren. Ik kom ’s middags om drie uur binnen, er ligt nog hier en daar iemand te slapen, hier en daar ligt kots van een ander iemand, ik ruim de boel op en plotseling komt Herman binnen met ‘de Warmoesstraat’. Met agenten dus. Herman zegt tegen me: ‘Ga jij even naar de Nieuwezijds, Ben.’
Ik zeg: ‘Wat heb ik daar dan te zoeken?’
‘Hamers, vijlen, spijkers.’
Ik zeg: ‘Oké.’ En ik ga op weg.
Ik kom terug met het gevraagde: hamers, vijlen en kleine rotspijkertjes. Ik geef het spul aan Herman, die nog steeds met de juten zit te praten.
Achteraf zegt Herman me: ‘Dat was om je business te beschermen, weet je.’