Wij hebben nog geen bericht ontvangen

Mijn broer gaat af en toe naar Gambia. Hij heeft in de hoofdstad van dat land een internetcafé opgezet, dat wordt gerund door een paar Gambianen. Hij gaat er af en toe kijken, omdat Gambia een zeer arm land is maar ook een mooi land met een mooie rivier (de Gambia) en met aardige bewoners. U moet ook eens langsgaan.
Wat zou ik doen als mijn broer betrokken zou zijn bij een vliegtuigongeluk? Ik weet het niet precies, ik zou sowieso on line blijven. Kalmte kan je redden, zei mijn vader al, zegt nu mijn broer en zeg ik ook soms.
In landen als Sri Lanka of Indonesië is deze, ik geef toe: hogere, vorm van Hoogeboomistiek nog niet doorgedrongen. Is daar een vliegtuig in de zee of tegen een berg gevlogen, dan rent men met zijn achthonderdduizenden naar het vliegveld.
Vroeger had je daar de kerk voor, denk ik wel eens.
De media volgen deze mensen natuurlijk, en dus krijg je om acht uur ’s avonds de hartverscheurende taferelen van een man die, midden in een kolkende menigte, staat te gebaren en te schreeuwen.
Ik begrijp de ellende van die man, maar heren journalisten. Kan het niet wat minder?