Anton Lusschert

- Hoe bent u hier terecht gekomen? Uw naam is niet typisch Egmonds.
- Nee, mijn vader kwam vlak na de oorlog naar Egmond, naar het koloniehuis Zwartendijk, en daar werd hij coördinerend directeur of zoiets. Hij werd verliefd op één van de verpleegsters, een Egmondse, Marja Wijker. Dus zo is het gekomen.
- En uw vader, waar kwam hij vandaan?
- Uit Werkendam, het Land van Heusden en Altena.
- Aha.
- En langzamerhand ontstond bij mij de behoefte om eens iets te schrijven.
- Ja ja. Dus mijn idee dat Anton Mussert en Anton Lusschert iets met elkaar te maken zouden kunnen hebben, dat is onzin.
- Onzin, ja.
- Goed dat dat van de baan is, Anton!
- Ik heb mijn hele leven PvdA gestemd.
- Goed dat dat van de baan is. Je laatste boekje heet Het gras in de duinen.
- Ja! Dat is namelijk een groot ecologisch probleem, het gras. In de duinen hóórt helemaal geen gras te zijn.
- Helmgras!
- Vooruit. Maar dat noem ik geen gras. Helmgras is een plant. Gras is gras. Maar omdat we al dat gras in de duinen hebben laten groeien, moeten we nu die Schotse hooglanders laten grazen. Een volstrekte willekeur natuurlijk!
- Want?
- Je moet dat de konijnen laten doen, grazen! Die Schotse hooglanders doen precies hun werk, die grazen een weilandje af en ze gaan weer verder naar een volgend weilandje. Dat is verkeerd. Zo’n weiland moet áfgegrazen worden. Dan lukt alleen met konijnen, meneer!
- Wat stelt u dus voor in het Egmondse nauurgebied, meneer Lusschert?
- Een rabiate vossenjacht.