Slachtoffers

‘Dit is mijn laatste bericht. Ik ga een eind maken aan de gezapigheid op de Comeniusschool, en wel vanmiddag te half twee. Mijn naam is Gerard Leedemaker, 16 jaar oud, goed in Nederlands, Engels, aardrijkskunde en dat soort vakken. Minder goed in wiskunde, natuurkunde. De handels-wetenschappen kun je helemaal vergeten, daar ben ik slecht in. Van de financiële crisis in Amerika bijvoorbeeld wens ik niets te begrijpen. Niets, geen dollarcent!
Wat ik wel begrijp, is dat McCain het maar moet worden en niet Obama. Laat de Republikeinen hun eigen troep maar opruimen.
Waar gaat het om. Het gaat hierom. In mijn klas, de vierde klas van het gymnasium, zit een ontzettend leuk meisje, Anneke de Graaf, op wie ik hopeloos verliefd ben. Het is niet anders, Anneke! Je krijgt dit bericht op je mobiel zodra het af is.
Ik wil mijn leven met je delen, Anneke! Kijk even door mijn lichamelijke onvolkomenheden heen, alsjeblieft. Mijn rechterbeen is zes centimeter korter dan mijn linker, wat een idiote indruk geeft, dat weet ik wel. Moet een mens om die reden alleen veroordeeld worden tot eenzaamheid, te eeuwigen dage? Ik zou zeggen van niet.
Anneke, word mijn vrouw!
Je hebt nog één kans: zeg vandaag nog (vóór half twee) ja. Dan voorkom je groter problemen zoals die zich eerder in de V.S., in Duitsland en in Finland recent nog hebben voorgedaan.
Zeg ja, en we gaan direct naar Parijs, waar ik een tweepersoons kamer geboekt heb in het Hotel Jardin de l’Odéon.
Zeg ja, Anneke. Je voorkomt er een hoop problemen mee.’