Een seconde geleden

Een seconde geleden kreeg ik dit interessante idee... Nee, ik ben het kwijt. Ik sta hier in de groententuin te werken, en ik krijg dat interessante idee, maar ik ben het alweer vergeten. Godvèr! Wat kan ik nu toch gedacht hebben? Want het was interessant! Het was een oplossing, ergens voor!
Even een sjekkie draaien, dan komt het idee misschien wel weer terug.

(Een jaar later.)
En toen stond ik daar, beminde gelovigen. Een schop in mijn rechter, een schoffel in mijn linker hand, en opeens zag ik in een flits de grote waarheid van God! En ik zonk neer op mijn knieën, want ik wilde mij klein maken tegenover de grote God! En toen ik thuis kwam, zei mijn vrouw: ‘Jan!’ Ik corrigeerde haar: ‘Johannes.’ ‘Johannes,’ zeide zij, ‘wat heb je bezoedelde knieën op je broek!’ Want dat was ook voor haar een teken. Het was de hele dag prachtig weer geweest, maar op mijn knieën had ik vlekken bloed. ‘En Johannes,’ ging zij verder, ‘wat een bezoedeld hoofd ook!’ Want ook op mijn hoofd was bloed te zien. Ook dat was voor haar een teken. Maar toen ze hetzelfde bloed ook ontwaarde op mijn trui, en wel precies op de plaats van mijn hart, toen viel zij voor mij ter aarde en schreeuwde zij het uit: ‘God! God! God is bij je geweest!’
En zij had goed geraden, beminde gelovigen. God was bij mij geweest. Op die ene dag in juli van het vorige jaar heeft God mij aangeraakt en gezegend. Ik wierp schop en schoffel van mij af, want God had mij gezegd: ‘Sta op, Johannes, kleine mens! Sta op, en ga uw medemensen redden! Red hen van de satan. Gij zult het doen!’
Beminde gelovigen, sluit uw ogen en bidt met mij mee dat de satan verslagen zal worden door de kracht van God, de God die ik in de groententuin van Achterweg 47 te Disseldorp heb ontmoet.