Ik ben zo bij u

‘I always start writing with a clean piece of paper and a dirty mind,’ zei Patrick Dennis eens. Ik heb zijn boeken nooit gelezen en zal dat ook nooit doen, dit is de enige quote uit zijn mond die wel aardig is. Hoewel... clean-dirty, daar zullen nog wel honderd Amerikaanse schrijvers iets mee gedaan hebben.
Ikzelf kom er in elk geval niet aan toe, aan die dirty mind. Ook schrijf ik niet op een schoon vel papier natuurlijk. Ik heb er vandaag eigenlijk helemaal geen zin in. (‘Ik heb er zin an,’ noemde de vermoorde lapzwans het eens. Maar die kon ook niet schrijven, die kon eigenlijk helemaal niks.)
Wat lees ik vandaag? Ik lees een novelle uit 1988 van Gerrit Krol, Een ongenode gast, een boekje dat ik kocht voor € 0,50 op de braderie van Egmond aan Zee. Het goede is alleen al de titel, die bij een andere schrijver De ongenode gast zou luiden, maar Krol weet gelukkig hoe het moet.
Er wordt gebeld. Moment.
(...)
Dat was een dame met een collectebus van het KWF. Kanker dus. Ik heb haar gezegd dat ik niet de kas van het bestuur van het KWF ga spekken. Ze keek wel heel verbaasd, maar ze zei: ‘Oké, dan ga ik wel een deur verder!’
Er wordt weer gebeld.
(...)
Dat was kattekwaad van een deel der Egmondse jeugd: belletje trekken en hard weglopen.
Ik ga vanavond witlof eten.
ZEG, MENEER HOOGEBOOM, KOMT ER NOG IETS VAN!!!
Oké, oké. Ik was gisteravond op bezoek bij een locaal bekende schrijver, Anton Lusschert, die mij vertelde dat hij een verhaal had geschreven over slager Van der Hengst.
‘Je hebt zijn naam toch wel veranderd?’ vroeg ik.
‘Waarom? Hij heet zo,’ zei Anton.
‘Dat weet ik. Ik koop mijn parmahammetjes ook bij hem. Maar in een verhaal moet die slager niet Van der Hengst heten, maar bijvoorbeeld Van der Kar.’
‘O. En een garagist of een fietsenmaker moet niet Van der Kar heten.’
‘Nee. Als je een hoofdpersoon hebt die voortdurend treiterende opmerkingen plaatst, dan moet die persoon niet Van der Sar heten.’
‘Maar die slager heet Van der Hengst.’
‘Dat weet ik, maar in een verhaal moet hij een neutrale naam hebben. Geloof me.’
‘Ik heb het verhaal al opgestuurd naar de Duinwijk, het staat woensdag in de krant.’
Dat was het, ik kom niet verder.