Volgens Alice heb ik een selectief geheugen: ik herinner me alleen de belangrijke dingen en de dingen die me opgevallen zijn. Zij herinnert zich vrijwel alles. Zo weet ze nog dat vorig jaar Jaap Jan van der Wal een oudjaarsshow had op de televisie. Daar herinner ik me niets van. ‘Jawel,’ zei ze vanochtend, ‘we zapten van die show weg, want er was niets aan.’Wat ik me bijvoorbeeld herinner is een dinsdagavond in mei van het jaar 1985. De dinsdagavonden in die tijd waren avonden waarop ik meestal overwerkte bij Drukkerij Dékavé, maar deze dinsdagavond werkte ik niet over, maar zat ik met een glas rode wijn te lezen in The complete works of William Shakespeare, waarvan ik een uitgave van de Oxford University Press bezat. Ik las die avond het stuk Julius Caesar.
Ik herinner me dit doordat ik het stuk vanochtend weer heb zitten lezen, en door dit clausje:
So, call the field to rest; and let’s away,Het zijn de slotregels en ik heb nog een vertaling proberen te maken, in 1985. Dat is me niet gelukt, ik zou het nog steeds niet weten. Ik herinner me mijn pogingen, ik herinner me ook nog dat ik precies wist wat de schrijver bedoeld had. Ik weet nog dat ik een slok wijn nam en dacht: ‘Het Nederlands is minder rijk dan je wel dacht, jongen.’
To part the glories of this happy day.
Posts
Goed stukje Ben,ik zit zelf ook te piekeren hoe je dat clausje zou kunnen vertalen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben er nog niet uit.
Het probleem bij het vertalen is het rijm. Daardoor moet je zulke zinnetjes totaal omgooien, wil je iets redelijks krijgen in het Nederlands.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is er geen redelijke Nederlandse vertaling.