Posts tonen met het label crisis. Alle posts tonen
Posts tonen met het label crisis. Alle posts tonen

woensdag 25 maart 2009

In deze tijden van zware crisis

De internationale kredietcrisis is bezig ook in Dirkswoud hard toe te slaan. Wethouder Bertels van Financiën, Sport, Recreatie en Visserij is hier duidelijk over: ‘We gaan het ook hier in Dirkswoud voelen. We zullen merken dat we de broekriem strakker om ons middel moeten gespen, want tjongejonge, wat wordt er veel over gepraat op het gemeentehuis! Crisis dit, crisis dat. Ik heb het een jaar geleden al zien aankomen, maar ik heb er toen niets van gezegd, want je bederft gauw het hele investeringsklimaat. Maar een crisis is het nu, hoor! Rampen voltrekken zich. Mensen worden werkeloos, bijvoorbeeld Kees Tapuit, die heeft zijn congé gekregen bij Sloopbedrijf Haringsma. Het ging niet meer bij het sloopbedrijf, hè, mensen in dienst houden. Dus Kees zal zich moeten omscholen tot boerenknecht, of hij kan conciërge worden bij basisschool De Rotte Woerd. Zoiets kan hij nog proberen. Maar wat een ellende! Vooral de kleine man zal ernstig getroffen worden door de graaicultuur te Amerika, waar toch de oorzaak van de crisis ligt. Of niet?’
Kees Tapuit: ‘Op de eerste plaats was de verhouding tussen mij en de patroon van het sloopbedrijf, Janus Haringsma, niet tiptop. Zo heeft hij mij een jaar geleden, ten onrechte, beschuldigd van diefstal van een sloophamer. Die sloophamer heeft hij later teruggevonden, maar van een excuus is nooit sprake geweest.’
Janus ‘Heipaal’ Haringsma: ‘Het is een vreselijke toestand, want de mensen bieden niks meer aan, hè. Ze blijven in hun ouwe troep wonen, ze kopen niks meer. Door de crisis. Dus ik moet wel volk ontslaan. Erg jammer.’

woensdag 18 februari 2009

Onzichtbaar zijn

We zitten in een depressie. Tering naar de nering, broekriem aanhalen. Zegt Balkenende zelf. Er komen zware tijden aan. Massa-ontslagen, bedrijven die sluiten, grote werkloosheid. Het is nog lang zo erg niet als in de jaren dertig, maar toch: het feest is voorlopig weer even over.
Wat moeten we doen? Het lijkt me betrekkelijk simpel: een staatsbank instellen, terugtrekken uit Afghanistan, JSF niet aanschaffen. Daar begin je mee. Dat levert al bijna voldoende op.
De huizenprijzen zullen omlaag gaan, en dat is niets vreemds. Een huis dat je in 1979 voor 65.000 gulden kocht, staat nu te koop voor het tienvoudige. Dat is belachelijk. Laat ons aannemen dat er nog eens voor € 30.000 aan is verspijkerd en verbouwd, en dat je best een beetje winst mag maken — dan kom ik op een verkoopprijs van € 100.000, en geen cent meer.
Het belangrijkste is daadkracht. Dus: weg met de slecht acterende Balkenende. Weg met de post Jeugd en Gezin, weg dus ook met de Christen Unie. Maak een zakenkabinet met een paar stevige persoonlijkheden die de weg weten. Die bijvoorbeeld onmiddellijk die staatsbank instellen. Daar hoeft ook geen reclamebureau aan te pas te komen. Die staatsbank noem je gewoon SB en klaar is Kees. Niet de Nederlandse Staats Bank gaan noemen, heren, want die afkorting hebben we al eens gehad.
En verder: eens een tijdje onzichtbaar worden. Niet lullen, maar doen. Dat is mijn boodschap.