De AVP

Gisteren maakten wij al melding van de AVP, vandaag doen wij dat weer. Wij kregen namelijk een telefoontje van de heer Gérard Ternoît, wonende in het prachtige Valksmeide, die ons voorhield dat de AVP al lang bestónd.
‘Het is niet een zomaar ontstaan partijtje,’ zegt de heer Ternoît, ‘wij vertegenwoordigen een breed gevoelen in de samenleving! Al 43 jaren timmeren wij aan de weg, al sinds de 28ste april 1966 verkondigen wij onze boodschap. Wij zijn ook niet tegen dat kinderachtige voetbalspel, iedereen die zich daaraan wil verlustigen, moet dat maar doen. Wij zijn een voorstander van het sjieke snookerspel. Maar dat is onze eigen — sigaartje, heren? Cognacje? Of het cricketspel. Wij vertegenwoordigen, zei ik net al, een breed gedragen gevoelen in de samenleving. Namelijk van de grote hekel die iedereen heeft aan velours. Velours, zegt u, wat is daar zo erg aan?’
‘U bedoelt, middeleeuwse toestanden.’
‘Dat ook, het koninklijk huis enzovoorts. Het koninklijk huis kan ook wel gesloten en afgeschaft worden natuurlijk. Maar laat ik een hedendaags voorbeeld kiezen. Die man van Noord-Holland, die nu Commissaris van de Koningin daar is. Overbodige functie natuurlijk, maar goed. Hij zit daar, en daar wil hij niet weg. Borghouts wordt daarnaast ook nog eens voorzitter van de IJsselmeerziekenhuizen en laat daar een ongelooflijke troep na. Later wordt hij nog eens voorzitter van het ABP, laat hij ook weer een troep na. Je zou zeggen, en dat zegt mijn AVP ook, ontslá zo’n man meteen want hij deugt niet!’
‘U bent voor grote maatregelen, begrijp ik.’
‘Grote maatregelen, dat weet ik niet. Wie aan zijn velours blijft plakken, die moet weg van de AVP.’

Er moest een baantje gevonden worden

Ja, jongen. In 1946 waren we net vrij en ik dacht: wat moet ik nou met mijn leven. Ik had in de oorlog allerlei dingen meegemaakt, waar ik nu niet meer over wil spreken, een paar moffen neergeschoten en zo. Maar wat moet je dán? Er waren geen moffen meer die je kon neerschieten. Er waren ook geen NSB’ers meer.
Dus ik ging op een dag met de trein naar Heidelberg, waar ze natuurlijk wel waren. Ik had mijn geweer bij me. Maar ik zag wel dat het onzin was om er op los te schieten, dus ik ging weer terug.
Ik ben bij de wegen- en bruggenwederopbouw gegaan. Ik heb me nuttig gemaakt. Als schrijver, heette dat. Je wilt weten wat een schrijver deed? Een schrijver was als het ware het contact tussen de architect van de brug en de bouwers van de brug. Tussen de hoofdofficieren en de soldaten, om het zo maar te zeggen. Zo’n hotemetoot wist bijvoorbeeld niet wáár een pilon gestut moest worden, en dat wist ik wel. Waar welke soort klinknagel het beste in gedreven kon worden. Noem maar op.
Zo is langzamerhand de oorlog uit me verdwenen, kan ik wel zeggen. Post-traumatiologische stressindrukken of zo heb ik niet gehad, nee.
Ik heb altijd de politiek goed in de gaten gehouden, dat wel. Zo’n boer Koekoek was een heel verkeerd iemand. Een foute man. Dat is later ook wel gebleken, hè.
En later kreeg je allerlei mensen die op hun rozenbed knielden, om het zo maar te zeggen in mijn beste Edens accent, nietwaar. Dat soort mensen, daar heb je niets aan. Geloof mij maar, jongen. Mensen die voor een God knielen verschillen in niets van mensen die voor Hitler knielden.
Later kreeg je Janmaat natuurlijk. Ik was al wat ouder geworden, en ik vond hem niet gevaarlijk. Een dom wezen was het volgens mij. Kwam hij op de tv met zijn lelijke vrouw en met die pot bloemen, dan dacht ik: laat hem maar lullen.
Weer wat later kwam Pimmeke Fortuyn, die had zijn achternaam tegen. Werd ook afgeknald. Een zorg minder, hoewel hij wel een paar normale dingen zei.
En nu hebben we dus Geert W., zoals ik hem maar zal noemen. Is hij gevaarlijk? Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet het niet. Dat zal nog moeten blijken, jongen. Ik ben wat ouder geworden, en het is geen oorlog meer.

Onvermoeibare bijters

Ik heb mijn hele leven PvdA gestemd. Na een keer PSP, omdat ik Van der Spek een aardige vent vond. Van der Spek kwam toen een keer spreken in Castricum in hoe heette die tent ook alweer — in een tent die nu, net als die partij, niet meer bestaat. Ik vond het een redelijk verhaal, voorgedragen op een redelijke toon.
Daarna heb ik altijd PvdA gestemd, en vaak tegen mijn zin. Toen Wim Kok eens zei: ‘We moeten onze ideologische veren eens afschudden’, toen wist ik eigenlijk al waarop het zou uitdraaien. Toen wist ik al wel dat een kamerlid van de PvdA burgemeester zou worden, ergens. Dat het net zo zou gaan als met een kamerlid van het CDA of de VVD.
Zo’n Roland of Ronald Geluk van de CDA Rotterdam wordt bijvoorbeeld bestuurder van het ROC te Utrecht. Dat wordt hij niet omdat hij iets weet van dat ROC te Utrecht. Dat wordt hij omdat hij overbodig is geworden in het college van Rotterdam, er moest een baantje gevonden worden.
De PvdA, want laat ik het maar bij deze partij houden, is een overbodige partij geworden. Ze begrijpen al twintig jaar niets van wat er in Nederland gebeurt. De kamerleden werden wel hier en daar Commissaris der Koningin en burgemeester, maar niets hebben ze begrepen.
Een paar van de problemen.
De Marokkaans-Nederlandse jongeren. Een puberprobleem, natuurlijk, maar daar heb je de politie voor. Laat die optreden. Laat ze desnoods schieten. Niet op de befaamde knieschijven van Geert W., want die komt uit een stad waar dat soort problemen nauwelijks voorkomt, maar op de knieschijven van de echte criminelen.
Ander probleem: het gas te Groningen en Drenthe. Die rijkdom is over. Wat is het antwoord van de PvdA? Dat antwoord bestáát eenvoudig niet.
Er bestaat een antwoord op dat probleem: het Markermeer. Dat ligt er, zomaar, en dat kunt u gebruiken om er enkele honderdduizenden zonnecollectoren in aan te leggen, eventueel samen met windcollectoren, en daar heeft u zeker voor Nederland een gezonde oplossing. Waarom stelt niemand dat aan de orde?
Dat komt, dames en heren, omdat binnen het CDA, de VVD en de PvdA niemand opstaat. Het zijn banenmachines geworden. Van kamerlid tot burgemeester tot statenlid enzovoorts.
Baantjesmachines.
Zouden ze hopen dat de misdadige bende van de pitbull-bezitters het overneemt? Dat vraag ik me af. Voor een tijdje misschien, dan kun je het daarna weer overnemen, CDA?
Reken je rijk.

Wij waren gebeld

- Wij waren gebeld om kwart over twee, gistermiddag, dat klopt. Door wie we gebeld zijn? Door de vermoedelijke daders.
- En dat waren?
- Daarover kan ik nog geen uitspraken doen.
- Door Johan Lemmers en Ton de Kammaker.
- Daarover kan ik nog geen uitspraken doen.
- Maar u wás dus gebeld.
- Dat klopt, ja.
- Toch deed u niets.
- Nee, er was geen reden tot verontrusting.
- Geen reden om tot beveiliging over te gaan.
- Nee, toen nog niet.
- En ook na het tweede telefoontje dacht u niet: kom, laten we er eens serieus naar gaan kijken.
- Het tweede telefoontje was van dezelfde aard als het eerste telefoontje, dus wij dachten, vooruit.
- U dacht, vooruit met de hele zaak. Er zijn nu wel zeventien politici van uw partij omgekomen.
- Van de partij die ik moest beveiligen, en die ik ook naar beste kunnen heb beveiligd.
- Zeventien doden, meneer.
- Ik dacht: zestien.
- Zestien, dat klopt, met nog één politicus op de intensive care.
- Ja, meneer Klaverlaan zal er ook wel niet te best afkomen.
- Het is wel een klap voor de partij die zo’n grote voorsprong had in de Europese Verkiezingen!
- Ja, het is zonde, maar om je nu zó te buiten te gaan op het platteland!

Impossible

Stel, u bent er falikant tegen dat wij die Joint Strike Fighter kopen. Dat kan. Als u bijvoorbeeld lid bent van de SP, dan keert u zich tegen de JSF. Dat wil zeggen, eigenlijk bent u tegen álles van Amerikaanse oorsprong. Maar goed.
U bent tegen die JSF. Korea, Vietnam, Irak enzovoort.
U bent daartegen, en u vindt dat onze F16’s nog best 25 jaar kunnen meegaan.
Dat kunnen ze ook, dat ben ik helemaal met u eens. Ze doen daar wel alsof het een helse truc is om die dingen nog op te starten, met nog geen eens ruimte voor een boterhamzakje, maar daarvoor hadden we de piloten niet getraind. Daar heeft u dus gelijk in.
Maar dan komt over 25 jaar het moment: welk toestel kopen we? Of kopen we wel een toestel?
Naar mijn mening moeten we up to date blijven. Zoals we ook up to date moeten blijven als het gaat over Chinese of Russische ambassades.
Hun adressen zullen bekend zijn, dus die kunnen net zo goed afgeluisterd worden als de Nederlandse ambassades in Moskou en Peking. Om de een of andere reden lukt dat maar niet.
Gelukkig.

Kleine misdadigers

Er zijn mensen die zeggen: we hebben nu eenmaal in dat kabinet van CDA, VVD en LPF een contract getekend met die Amerikanen over die JSF. Die JSF die ondertussen al veel duurder is geworden, en die ook veel minder werkgelegenheid heeft opgebracht. Maar dat doet even minder ter zake.
Er zijn anderen, ter rechter en ter linker zijde, die zeggen: die JSF hadden we nooit moeten bestellen, we hadden beter die Saab kunnen nemen, of we hadden beter helemaal geen nieuw toestel kunnen kiezen.
Die Saab zou je kunnen kiezen, want die doet ongeveer hetzelfde als de JSF en die kost een hoop minder. Maar daar kun je geen leuke testvluchten mee maken, en dat is natuurlijk ontzettend jammer, want welke piloot wil er nou niet over Arizona vliegen.
Het zou jammer zijn als het kabinet hierover zou vallen, want ik vind dat het maar niks is als Wilders ons ook nog gaat regeren straks. Laat die Wilders vooral zijn Fitna-filmpjes maken, laat hem geen kans om in de regering te komen.
Echt, heren van het CDA, dat hebben we in 1917 in Rusland al gezien en in 1933 in Duitsland.
Maar u bent kleine crimineeltjes, dat weet ik ook wel. U gokt dat het weer zo’n kabinet als met de LPF wordt. Is het niet?

Rampen voltrekken zich!

Het is dan ook niet meer dan normaal dat ook wij, communisten, zich daarover uitspreken. Karl Marx, onze grote voorganger, was al voor revolutie. Democratisering van de werkmiddelen. Dat zei hij al, samen met Fridryck Engels, toen er nog helemaal geen crisis wás!
Toen er nog helemaal geen crisis was.
Maar die crisis is er nu wél, partijgenoten!
Hoe te reageren.
Ik zou allereerst zeggen: de maatregelen van de burgerlijke partijen, die klóppen gewoon niet. Dat pást niet. Die verhoging van de pensioenleeftijd, wie is daarvoor?
Dat dacht ik wel: niemand.
Dat bedoel ik ook met democratisering. Als een hele partij zich verzét tegen iets, dan heeft dat vanzelf iets... democrátisch! Laten we dat vanavond ook maar even vieren!
En wie is ervoor dat de vliegtax wordt gehandhaafd? Juist, iedereen! Onbegrijpelijk dat een regering — met daarin de zogenaamd socialistische partij PvdA! — daarmee akkoord is gegaan.
Wij zijn dus vóor een duurzame economische vooruitgang, maar wij zijn tégen massa-ontslagen.
Wij zijn natuurlijk ook tegen die 67 jaar, waar mevrouw Jongerius, van de zogenaamd socialistische FNV, mee ingestemd heeft. Maar die FNV stemt nou eenmaal met alles in waar de werkgevers in de SER mee aankomen. Die werkgeversbonzen zeggen, da’s peanuts, die 67 jaar, maar vraag dat maar eens aan onze leden!
Maar wij weten nog goed dat mensen van 64, 65 jaren oud — zij kunnen de krenten in de pap zijn! Wordt lid!

Gejuich stijgt op

Gejuich stijgt op uit aller kelen nu blijkt dat de regering werkt aan een plan ter vermijding van de internationale geldcrisis. ‘In Holland niet!’ sprak de heer Balkenende.
‘Hoe gaat u dat dan doen?’ vraagt de heer Mingele.
‘Kent u de uitdrukking vlaktaks?’
‘Die ken ik, ja.’
‘Die vlaktaks gaan we invoeren, en met terugwerkende kracht: tot 1 januari 2008. Let nu even op en zit niet aan uw baard te plukken. Wie tot 12.000 euro per jaar verdient, betaalt 0% belasting. Wie 12.000 euro tot en met 50.000 euro verdient, betaalt 20% belasting. Het meerdere boven de 50.000 euro wordt met 100% belast. Dat is in grote trekken het plan.’
‘Het ziet er mooi uit!’
‘En verder gaan we de overheid kleiner maken. Ministerie van Onderwijs: weg ermee. Ministerie van Wegverbreding of hoe heet dat, van Mobiliteit — ik weet niet eens hoe die dingen genoemd worden — kan ook weg. Uiteindelijk houden we over: een minister van Justitie en een minister van Financiën, met elk een paar ambtenaren. U begrijpt, dat gaat de overheid miljarden opleveren.’
‘Héél mooi! Maar nog even terug naar die vlaktaks. Wat gebeurt er met de mensen met hypotheken? Die kunnen ze niet meer betalen straks.’
‘Inderdaad. Daar hebben we over nagedacht. Hypotheken worden ook afgeschaft.’
‘In één klap? Zomaar?’
‘Ja, meneer Mingele. In één klap. Dat geld wordt door de banken toch alleen maar gebruikt om te speculeren in Amerika. Zondegeld is het.’
‘En hoe zal het dan gaan met de binnenlandse kongzumpfie?’
‘Ach, meneer Mingele. Als u nu weet dat behalve de hypotheken ook de huren zullen worden afgeschaft, dat dus iedereen het recht heeft op vrije bewoning...’
Ik zei al: gejuich stijgt op uit veler kelen. Zo zal het wel niet gaan.

Nationale Duiveluitdrijvingsdag

En tenslotte, mevrouw de voorzitter, een vraag van de heer Pechtold. De heer Pechtold vroeg in de media: waarom schiet het kabinet niet op met de crisisstrijding?
Mevrouw de voorzitter, het waren ook klemmende vragen waar het kabinet mee te maken had. Klemmende vragen met pijnlijke antwoorden, soms. Daar is de 10 procents loonsvermindering. De verhoging van de gemiddelde belastingdruk. De verhoging van de autokosten. De verhoging van de gemiddelde huurkosten. Geen geringe maatregelen, maar ze zijn nodig bij de crisisstrijding.
En ook iedereen zal de crisis meevoelen, van de eenvoudige werkman tot aan de kolijke familie. Van hoog tot laag zal men moeten meebetalen.
Heeft het kabinet dan helemaal niets aan te bieden? Weinig. Zeer weinig. Voorop zal de komende jaren komen te staan de crisisstrijding.
Dat het kabinet zo treklijk lang heeft gedaan over de onhanlingen, komt door een voorstel van de heer Van Geel van het CDA. De heer Van Geel stelde instelling voor van een Lanlijke Duifdrijvingsdag, die het makkelijkst geïntroduceerd kon worden op een dag midden juli.
De PvdA kon het niet met ons eens worden over een datum, maar die datum is geworden: 16 juli. Dus dat is het antwoord op de vraag van de heer Pechtold. Een breed pakket aan maatregelen, en we hebben er nog een feestdag bij gekregen ook, waar vooral de kinderen zich kunnen vermaken in de kerken, in de sportkantines of op het plaatselijke voetbalveld. Het zullen ook de kerken zijn die veel van dit alles zullen merken. Niets en niemand blijft gespaard in deze crisis.

Het had geen effect

In de jaren zeventig van de vorige eeuw bemoeide ik me soms nog met de politiek. Bijvoorbeeld met de gemeentelijke politiek in Limmen. Voor de gemeentelijke verkiezingen maakte ik interviews met de voorlieden van het Limmer Belang, de PvdA en de CPN. Die interviews verschenen in het Noordhollands Dagblad. Het waren aardige gesprekjes. De meneer van het Limmer Belang, veruit de grootste fractie in de gemeenteraad, vond zo’n interview eigenlijk maar niets. Waarom iets veranderen wat al zo lang goed ging, nietwaar? Waarom moet dat in de krant? Ik herkende in dat gebeuzel de KVP-spreektrant, die later de CDA-spreektrant zou worden.
De gesprekken met die jongen van Punt van de PvdA en met Kees Dekker van de CPN verliepen aanzienlijk gemakkelijker. Die kende ik ook allebei.
Er was nog een vierde partij: de Boerenpartij. Maar meneer Kaandorp van die partij kon ik niet bereiken. Hij woonde in een boerderij aan de noordkant van Limmen. Ik heb hem wel tienmaal gebeld, maar er werd niet opgenomen.
Er verscheen dus niets over de Boerenpartij in de krant. Ik weet niet of het daardoor kwam dat de Boerenpartij bij de verkiezingen werd weggevaagd en nul zetels haalde. Ik geloof het eigenlijk niet: de PvdA en de CPN behielden elk hun ene zetel. Dat maakte dus geen verschil.
Maar er ontstond wel enige ruzie in het dorp. Ik zou me niet objectief hebben gedragen, ik had ook de Boerenpartij een kans moeten geven enzovoorts. Mijn antwoord daarop was steeds: ze wisten waar ik woonde, ze hadden gewoon een briefje bij me in de deur kunnen gooien.
Ik huurde in die jaren een bovenverdieping van een man die zeer politiek bewust was. Een ouderwets lid van de PvdA. Het kan dus best zijn dat er een briefje in de deur is gegooid, maar dat hij... Nee, dat is niet zo. Die Boerenpartij liep overal al op zijn einde. Zoals mevrouw Verdonk nu al op haar einde loopt, zoals Geert Wilders binnenkort ook op zijn einde zal lopen.

Wij springen over sloten

Wij springen over sloten

En daar komt Wouter Bos!

Hij laat ons rustig kloten,

Ons leven loopt wel los.

Dat zijn de eerste regels van het nieuwe PvdA-lied, waarvan de melodie nog niet bekend is. Schepper van de poëzie is Paul de Ridder, lid uiteraard van de PvdA (sinds 1968), die ons desgevraagd meedeelt: ‘De PvdA had behoefte aan een luchtig strijdlied. Ik heb eraan gewerkt sinds 1991. Toen hadden we Wim Kok. En ik heb de tijd van Joop den Uyl nog meegemaakt, maar die naam rijmde op woorden als vuil, kuil, muil. Dus toen hebben we het nieuwe PvdA-lied nog even in de ijskast gezet. Maar Wim Kok rijmde ook alleen op woorden als stok, mok, bok. Dat was ook niet geweldig. Gelukkig hebben ze weer een leider met een korte naam gekozen. Van Uyl via Kok tot Bos. Je moet er niet aan denken als hij Wouter Bosmans had geheten. Nee, Wouter Bos. Ik hoop dat we hem nog lange tijd als leider zullen hebben. Er zitten nog wel meer aardige dingetjes in het lied: mevrouw Hamer, die zit in de Kamer, bijvoorbeeld. En als ze straks minister wordt, dan zat ze toch gewoon in de Kamer? Da’s makkelijk zat. Maar ze zit in het achtste couplet en dat wordt niet gezongen. Net als het Wilhelmus.’

Inderdaad haha

- Op de vragen van de heer Koelsma kan ik slechts zeggen: dat werp ik ver van mij.
- Maar dat was toch een volkomen normale vraag. Beantwoordt u die dus.
- Ja maar, daar spreekt zo’n arrogantie uit! Daar kán ik geen antwoord op geven.
- Dan zal ik de vraag ietsje anders formuleren. Eén. We hebben een oorlog in Tsjaad. Twee. U ging daarmee akkoord. Drie. U gaat naar Amerika. Vier. Uw eigen minister van Buitenlandse Zaken wordt de baas van de NAVO.
- Die volgorde zegt ú. Die volgorde was heel anders.
- Zegt u dan maar hoe de volgorde was.
- Die volgorde komt aan de orde in de commissie die we ingesteld hebben.
- Aha. Maar dat betekent wel dat we die dingen zullen kunnen volgen. Niet?
- De bevindingen van de commissie zullen geheim blijven.
- En de gesprekken die de commissie gaat voeren? Ook geheim?
- Inderdaad, meneer Koelsma.

Nu liggen de zaken ernstiger

- Wout?
- Ja, Jan Peet?
- Kun jij niet een dramatische actie voorbereiden? Met een bank?
- Met welke bank had je gedacht, Jan Peet?
- Dat weet ik niet.
- Hmm... ING lijkt me wel iets! Dan noemen we die bank een systeembank, dat is altijd beter. Want ING mag gerust failliet gaan, want dan regelen we een rustige overgang van spaarders en beleggers naar bijvoorbeeld de AMRO of de RABO.
- Wil je dat nóóit meer zeggen, Wout?
- Nee, geen woord. Slot erop. Wat dacht je van bijvoorbeeld 20 miljard steun?
- Prima, Wout!
- Uitstekend, en daar verbinden we dan allerlei voorwaarden aan, en zo.
- En dan moet je dat buiten het parlement regelen, Wout.
- Komt in orde, Jan Peet. Maar waarom...?
- Nou, weet je, ik zit met dat Irak-onderzoek. Daar zitten allerhande dingetjes in die beter niet naar buiten kunnen komen, weet je.
- Voor je eigen hachje, bedoel je. Jaap de Hoop Scheffer enzovoorts.
- Bijvoorbeeld, bijvoorbeeld.
- Ik snap het nog niet helemaal. Leg eens uit.
- Nou, kijk. Voor een parlementaire enquête, daar heb ik natuurlijk geen tijd voor, hè, met al die economische chaos. Kredietcrisis die maar doorsuddert. Maar ik wou dan een stáátscommissie instellen, die de affaire gaat eh onderzoeken.
- Oh ja. Haha!
- Inderdaad haha!

Heeft u daar een cursus voor gevolgd?

- En daar is onze volgende gast: Hoessein Al-Badr!
(Applaus.)
- Meneer Al-Badr, u bent nu twee dagen minister van Energie. Hoe bevalt het u tot zover?
- Het bevalt mij goed, maar het departement mag wel eens een keer opgeschud worden.
- Opgeschud? Hoezo?
- Wel, er zijn een aantal ambtenaren, stegiosaurussen uit het tijdperk van de PvdA, van het CDA zelfs, die...
- Dat is wel een heel lange tijd geleden!
- Dat is inderdaad meer dan twintig jaar geleden, ja. Maar die ambtenaren zitten er nog steeds, en niet op de minste posten. Die mensen hebben vroeger ongetwijfeld hun waarde gehad, maar het is nu tijd voor een nieuwe generatie.
- Gelijk heeft u.
- Ja, die mensen hielden zich nog bezig met de kolencentrales bij Delfzijl en ze maakten plannen voor nóg een kernenergiecentrale. Hopeloos ouderwets.
- En waar gaat u zich mee bezig houden? Wat zijn uw plannen?
- In de komende vier jaar zal het Markermeer gevuld zijn met zonnecollectoren. Nu is het Markermeer nog maar voor één derde gevuld, zoals u weet. Dat moet vol. En ten tweede zal de kust in zijn geheel worden volgebouwd met windmolens. U weet dat er problemen zijn geweest met Terschelling en Ameland en ook met enkele Zeeuwse kustgemeenten. Die problemen zijn uit de weg geruimd, ik heb vanochtend verschillende vertegenwoordigers uit die plaatsen op het ministerie ontvangen. Problemen zijn uit de weg.
- Dan zijn hier nog wat vragen die door de kijkers zijn gesteld. Vraag één komt van de heer Moedema uit Heemskerk: heeft u daar een cursus voor gevolgd?
- Jazeker, meneer Moedema! Ik heb natuurkunde gestudeerd aan de Universiteit van Leiden en heb later de specialiteit Energievraagstukken gekozen.
- Dan is er nog deze vraag van mevrouw Kloof uit Schagen, die zich afvraagt hoe het met uw afkomst zit.
- Ik ben, net als u, mevrouw, Nederlander, Europeaan en wereldburger. Mijn overgrootvader Hassan Al-Badr (God - zo Hij bestaat - hebbe zijn ziel) kwam uit een klein Egyptisch dorpje in de buurt van Abu Simbel. Hij vluchtte in het begin van deze eeuw naar Nederland, en daar zit ik nu!

Een feest

Hallo, Egmond! (Applaus.)
Vanochtend zijn we er uitgekomen! Ik word uw kandidaat (Geroezemoes.) voor zitting in de Tweede Kamer (Steeds groter geroezemoes.) der Staten Generaal (Applaus begint.) voor D66! (Applaus! De sfeer wordt elektrisch. De naam van de spreker zingt eerst nog zachtjes rond door de menigte, komt dan in golven op je toe: Bennoom! Bennoom! Bennoom!)
Rustig aan. Kalmte. En ik heb dat kandidaatschap op me genomen (Bennoom! Bennoom!) omdat er nog zo immèns veel te doen is! Immèns veel! (Vrouwen schreien, ook in de ogen van sommige mannen zijn tranen te zien.) De staatsschuld! Het algemene wantrouwen in de financiële sector! Het onderwijs, dat helemaal op zijn gat ligt in Nederland! Wat moeten we daarmee? Dat moet weer overeind worden geholpen! Ove-reind! (Applaus! Bennoom! Bennoom!) Want daar staat D66 pál voor! En met mij erbij zal het zeker gaan gebeuren.
Of dacht u van niet? (Nee! Já!)
Ik ben misschien nog wat jong voor de Tweede Kamer. Mijn tegenstanders zullen zeggen: wat érg jong! Maar ik zeg: wie zich opsluit, komt nóóit naar voren!! (Een zinderend applaus!) Dus ik doe het, ik ga u vertegenwoordigen.
Mijn laatste punt: de elektrische auto! (Stormachtig applaus! Bennoom! Bennoom! Er vallen vrouwen flauw in de menigte.) Hoe staat het met de elektrische auto? Slecht staat het daarmee. Dat moet BETER!!! (Mensen worden platgedrukt en vertrapt. Er vallen doden. Onderhand gaat het schreeuwen van de naam van de spreker nog enige tijd door, ook nadat hij allang weer is verdwenen. Tenslotte gaat men met een gelukzalige glimlach terug naar huis, wetend dat de ideale volksvertegenwoordiger klaar staat.)

Wakker

Ik heb vannacht bij CNN doorgebracht, dat een schitterende televisienacht bracht, compleet met hologrammen en andere touch-screen-nieuwigheden. Het was een feest om naar te kijken.
Maar het mooiste feit kwam eigenlijk al betrekkelijk snel: Pennsylvania ging naar Obama, daarna Ohio, daarna Florida. U weet dat ze in Amerika het betrekkelijk oneerlijke systeem van kiesmannen hanteren: als in een staat 50,1% van de kiezers voor één van de kandidaten stemt, krijgt die kandidaat álle kiesmannen van die staat. Het is niet democratisch.
Maar hoe het ook zij, Amerika is ontwaakt na acht jaren van diepe, diepe slaap.
Amerika heeft een begin gemaakt met een lange periode van Democratische presidenten, want ik zie niet hoe de Republikeinen zich van deze klap moeten herstellen.
Eigen schuld, dikke bult natuurlijk. Hadden ze meneer Bush en zijn trawanten maar niet op de troon moeten zetten. Hadden ze zich maar niet moeten encanailleren met de evangelicals, die overigens compleet uitgespeeld lijken te zijn.
Obama heeft de komende twee jaar meerderheden in het congres. Meerderheden die hem de mogelijkheid geven allerlei zaken erdoor te slepen: ziekteverzekering, stamcelonderzoek, abortus en nog zo wat dingen. De zaken financieel op orde brengen. Contacten met Europa, het Midden-Oosten, China, Bolivia enzovoorts normaliseren.
Er valt een hoop te leren van Obama’s campagne, ook voor Nederlandse politici. Ik denk hierbij vooral aan Pechtold en Bos, die allebei, net als Obama, met Facebook, Twitter of Hyves kunnen gaan werken en een beweging van onderop sterker kunnen laten worden. Waarna ze samen met de VVD een volgende paarse periode in kunnen gaan.
Het is bovendien wel goed dat Obama een zwarte president is. Voor de dames en heren Wilders- en Verdonk-stemmers.

Eventjes stil

De afgelopen weken heb ik alles gezien: alle Netwerken, alle Nova’s, alle Enen Vandaag, alle Pauwen & Wittemans, alle journaals en alle uitzendingen van CNN, kortom alle programma’s waarin het woord ‘crisis’ opdook. Ik geloof dat ik nu wel weet wat er aan de hand is.
Er IS geen crisis. We leven niet in Noord-Korea, niet in Mozambique, niet in IJsland, niet in de Verenigde Staten, zelfs niet in Engeland. We leven in Nederland, waar we de boel op orde hebben.
Goed, de banken en de institutionele beleggers zijn dom geweest met hun riskante gokpartijen. Die zullen gewoon back to the basics moeten. Stoppen met geld stoppen in Amerika. Laten ze zich eerst maar eens keurig herstellen, de Amerikanen. Minder op de pof leven. Zelf geld gaan verdienen, dan komt alles wel goed.
Wat moeten wij doen? Als spaarders: vertrouwen hebben in de Rabobank, ING, ABN-Amro. Niet vluchten naar een Turkse, Russische of IJslandse bank, omdat daar een procent meer rente valt binnen te halen.
Als huizenbezitters: niet zeuren als uw huis ietsje minder duur is geworden. Uw huis is de laatste 18 jaar alleen maar duurder geworden. Nu eens een jaartje wat minder.
Als industrie: gewoon doorwerken.
Als overheid: idem dito.
Van een crisis is geen sprake.

Brandhaard

Goedemiddag, dames en heren.
Ik ben gisteren bij het IMF geweest, midden in de brandhaard van de crisis, de Verenigde Staten van Amerika. En ik heb daar het volgende voorgesteld. Ja, u ziet me glunderen, en dat mag ook wel, hoor.
Wij wensen niet mee te doen, als Nederland, met de financiële crisis, heb ik gezegd. Linksom of rechtsom, we trekken ons terug uit de crisis. Daar werd natuurlijk om gelachen, want als je dat in het Engels probeert te zeggen, turning to the left or to the right – dat klinkt niet. Maar onze boodschap is duidelijk overgekomen, dat kan ik u verzekeren.
Allereerst schorten wij onze handelsbelangen met Amerika op, want zij zijn een onbetrouwbare handelspartner. Dat opschorten wil bijvoorbeeld zeggen: wij kopen geen JSF meer, daar stappen wij uit. We gaan wel kijken in Frankrijk of Zweden voor een ander vliegtuig.
U begrijpt wel dat dat als bruusk werd ervaren, daar. Maar bruusk of niet, Nederland doet dat niet meer. We gaan geen toestellen meer kopen die er nog niet eens zijn. Punt.
Ten tweede: we maken in Nederland een einde aan de financiële crisis, en hoe doen we dat? Door de Nederlandse banken te versterken. En hoe doen we dat? Welnu, dames en heren. Onze pensioenfondsen, die al die jaren hebben zitten profiteren en sjoemelen met uw geld, stoppen daarmee. Ze gaan uw geld doodgewoon op spaarrekeningen zetten bij de Nederlandse banken.
U kunt zich wel voorstellen dat het toen eventjes stil werd bij de IMF. Een Amerikaanse collega verzuchtte: the end of the free market mechanism! En zo is het inderdaad. Maar niet helemaal.
Nu de Nederlandse banken zo ontstellend rijk zijn geworden, willen ze natuurlijk met dat geld ook iets doen. Dat mogen ze ook. Onder strikt toezicht. Ze mogen hun goede geld steken in Nederlandse ondernemingen, niet langer in het buitenland, waar alles onzeker is.
We’ll pump our munney in our own economy, heb ik gezegd, en even kijken waar ik de rest van mijn tekst heb, o hier, and Holland will have their next Golden Age. Dat hoef ik niet te vertalen, dacht ik, ik dank u voor uw aandacht.

We maken ons kwaad

‘Eimert!’
‘Hmm?’
‘Je naam betekent -’
‘Stervend met het zwaard!’
‘Het is misschien een tikkeltje anders: beroemd met het zwaard.’
‘Vooruit.’
‘En zo beroemd was je misschien niet?’
‘Met het zwaard?’
‘Met het zwaard, ja.’
‘Wat was uw vraag?’
‘Mijn vraag was deze. Je weet ook wel, wij zijn allemaal Gereformeerd Vrijgemaakt, dat ben jij ook, Eimert. Hoe -’
‘Dat zijn allerlei coalities, in de politiek.’
‘Hoe kom jij ertoe, hoe kom jij er in ’s hemelsnaam toe -’
‘Coalities.’
‘Dat weet ik wel. Maar hoe?’
‘Wat ik zeg, coalities!’
‘Dus om die coalities...?’
‘Jawel!’
‘Geen andere redenen?’
‘Nee.’

Goede naam

Mag ik even uw aandacht? Dank u. Hartelijk welkom natuurlijk, heren ondernemers. Ik zal u eerst eens voorstellen aan de leden van het oprichtingscomité van onze nieuwe partij. Daar zit de heer Blauw Peulink van Blauw Peulink Graafwerkzaam-heden. Naast hem zit de heer Kartinga van Vieren van KVV Bouw. En daarnaast zit de heer Van Rijckevorsel Dix van Dix Chemie. Ikzelf ben Kees-Karel Prövell van het Holland-Brazilië Genootschap.
Wat is het doel? Het doel is dat wij - als enigen - weten dat er uranium zit in het Ilha do Careiro, vlakbij Manaus, dat ligt diep in het Amazonegebied, Brazilië. Hoe komen we daar? De kortste weg is van Georgetown, Guyana, rechtstreeks naar het zuiden een weg aanleggen. Je hebt dan het minste last van regenval, bruggenbouwen enzovoorts. Er zitten wel wat Indianenstammen, maar daar hopen we geen last van te hebben. Hoeveel gaat dat kosten? Een vermogen gaat dat kosten, en daarom gaan we een politieke partij oprichten.
We zitten natuurlijk al met onze vingers in het CDA, in de VVD en in de PvdA. Natuurlijk. Maar we willen dieper gaan zitten, dichtbij de schatkist.
Daarom maken we een politieke partij met gematigde standpunten, uiteraard, want we willen meeregeren. Hoe doen we het? Allereerst de naam. Ik had eerst gedacht aan Graantje Groen, maar de heer Blauw Peulink kwam met een veel betere naam: Graaf Groen! Alsof de locale adel ahum ook óm is, nietwaar. Dat geeft meteen al aan dat wij ons in het groen gaan presenteren. Posters enzovoorts. Leuk muziekje erbij, een samba of bossanova, ik dacht gezongen door Sting, maar beter is natuurlijk: gezongen door Marco Borsato!
Graaf Groen, wij gaan het doen!