2 + 3 levert 5 op

Ja, behalve als het bijvoorbeeld 4 of 9 of 327.816 oplevert. De áfspraak is dat het 5 is, en dat rekent ook verreweg het gemakkelijkst.
Ik kreeg aan het begin van de avond een crash op mijn blog Ben, je bewéégt!, dat een soort tienjarenplan moet worden om mijn creativiteit te blijven testen en niet te verdorren. Die crash kwam door een overvloed aan label-mededelingen, die ik daar ‘opmerkingen’ noemde. Blogspot píkt gewoon niet meer dan 200 woorden als labels. En dat stadium had ik al ruimschoots bereikt.
Nu heb ik dat hele blog maar gewist, en ben ik opnieuw begonnen, deels met nieuwe fotootjes en nieuwe tekstjes. En zonder label-mededelingen, want daarvan vraag ik me toch al af wat het effect is.
U moet het zelf maar eens proberen om meer dan 200 woorden te gebruiken als labels. Dan zult u ook zien dat het herstel gepaard gaat met plotseling woorden in allerlei kleuren, woorden vetgedrukt, fotootjes soms wel en soms niet te wissen. De hele boel slaat op hol.
Gelukkig was ik toch al van plan enige wijzigingen door te voeren. Die voer ik nu ook door: ik wil op dat blog iets meer persoonlijk tot u spreken en niet langer de instantie (voorkomen te) zijn die uitsluitend grapjes kan maken. Ik maak natuurlijk voortdurend grapjes, maar nou ja.
1 + 2 = 3
2 + 3 = 4
3 + 4 = 5
Kán het simpeler? Maar er is geen machine die zo kan rekenen, bij mijn weten. En zeker is er geen machine die de totale som van die drie berekeningen (6 + 9 = 12) kan voltooien, zonder te crashen.

Als 2+3=4, hoeveel is dan 3+4?

Die vraag heeft niets mathematisch, het heeft te maken met patroonkennis of patroonherkenning. Ik weet niet hoe het door mathematici genoemd wordt. Als je zou vragen: hoeveel is dan 9+10?, zouden veel mensen in het ongewarre geraakt zijn. Nu is het antwoord natuurlijk: 5.
En het aardige is dat zulke logica niet wordt gezien door machines, tenzij je ze natuurlijk inzet om juist op die logische antwoorden te gaan zoeken.
Op het St. Bernard Centre of Logics te Branwick, Illinois werkt een landgenoot, Hans van Waveren, die ik een paar vragen mocht stellen.
- Hans, hoeveel is 2+2?
- 4.
- Altijd?
- Niet altijd, maar voor zover wij weten, is het voorlopig de waarheid.
- Vier dus. Mag het ook iets meer zijn? Zeg, vijf?
- Dat zou me zeer verbazen als dat de uitkomst zou worden.
- Vierenenhalf dan?
- Dat komt dichter in de buurt, ja.
- En hoe zit het met jullie Amerikaanse onderzoek naar de mindere getallen, Hans? Je bent op de Nederlandse televisie.
- Dat is prachtig. Wel, met de mindere getallen zijn we, dacht ik, op de goede weg! We zijn nu al op min zoveel miljoenen! Miljárden zelfs!
- Maar 2 + 3 bijvoorbeeld?
- 2 + 3 levert 5 op.
- Maar stel nu eens dat het 4 oplevert.
- Vier?
- Ja, Hans, vier.
Dus zo ongeveer moet u het brengen als u eens met een intellectueel spreekt, weet u. Een bètaman, bedoel ik natuurlijk. Het heeft sowieso weinig zin om met een historicus of met een geograaf in gesprek te treden.