Stelt u zich eens voor dat u in een klein Noordhollands dorpje woont – of nee, u woont gewoon in Egmond aan Zee. Hedenochtend om 09.18 uur helpt u een oudere mevrouw de straat oversteken. Bij het teruglopen over die straat struikelt u, u valt, en u breekt uw rechterarm. Bent u linkshandig? Nee, u bent natuurlijk rechtshandig.Dus op naar het ziekenhuis, waar men uw arm, zoals dat heet, zet. De pijn valt u nog wel mee, u had gedacht dat het veel meer pijn zou geven. Arm in het gips, arm in een mitella. U kunt weer naar huis.
Waar loopt u zoal tegenaan?
Allereerst is het fietsen moeilijker geworden. U kunt met één hand nog wel opstappen en rijden. Linksaf slaan is ook nog wel mogelijk door één seconde het stuur helemaal los te laten en uw linkerarm uit te steken. Maar rechtsaf slaan is een stuk ingewikkelder, dat zal iedere correcte fietser beamen. Ik stel voor uw rechterbeen uit te steken, want u wilt volgende ongelukken natuurlijk voorkomen.
Het koken. Het zal u de eerste dagen niet meevallen: het schillen van aardappelen of wortelen, het fijnsnijden van peterselie, het uitsluitend linkshandig bereiden van jus, saus of soepen. Maar het lukt, al is het moeilijk om een pan aardappelen met water te vullen, éénhandig. Nu merkt u pas hoe handig een zwenkkraan is!
Een kopje koffie zetten zal u ook wel lukken.
Maar de afwas lukt u niet, éénhandig. Gladweg onmogelijk. U kunt wel allerlei oplossingen verzinnen door onder de douche te gaan, samen met alle af te wassen borden, vorken en pannen, en dat houdt u ook wel twee of drie dagen vol, maar dan komt het grote punt: u wilt niet meer douchen.
Hetzelfde geldt voor uw was die uit uw wasmachine komt. Hoe uw kleren éénhandig aan een lijn te knijperen?
Dat zijn dus de problemen waar u tegenaan loopt. Ik heb het nog maar niet over het schrijven van stukjes zoals dit.
Posts
Maar als je rechterarm gebroken is waarom hebben ze dan je linkerarm gezet? Of moet ik dat niet vragen?
BeantwoordenVerwijderenHet idee dat je onder de douche staat met de afwas van een hele dag nee, dat vind ik echt hilarisch.Gewoon eerst zelf onder de douche gaan en dan de afwas eronder zetten is mijn advies.
Dat was alleen de linkerarm van het plaatje. Er was geen plaatje met een gebroken rechterarm.
BeantwoordenVerwijderenBen, ik hoop dat dit slechts een gedachtenoefening is. Hoewel, het lijkt te mooi om te bedenken, oudere mevrouw helpen en dan zelf iets breken. Ik dacht alleen dat jij niet fietste? Maar als het echt is en je fietst, dan deze tip van die listige Cubanen, die door de kapitalistische blokkade reservelampjes voor hun knipperlichten moeten ontberen: linkerhand naar links betekent "ik wil naar links", linkerhand omhoog betekent "ik wil naar rechts. Althans, Harry Mulisch, zei dat de Cubanen dit bedacht hadden, in dat boekje over Cuba. (Had je trouwens dit stukje al gelezen?) Helaas, Karel van het Reve moest weer uitleggen dat dit in de Verenigde Staten al decennia lang de gebruikelijke methode van richtingaangeven was als je richtingaanwijzers niet werken.
BeantwoordenVerwijderenHet was, helaas, maar een gedachtenoefening. Padvinder, oud vrouwtje de weg over helpen, enzovoorts. Het schrijft zich dan vanzelf.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog wel gedacht over Mulisch’ idee, maar ik vond het onvoldoende logisch: je hand opsteken betekent: stoppen, hoën. Het is beter om je rechterbeen uit te steken.
Leuk, dat stukje!
Pak van m'n hart! Erg realistisch in ieder geval. Het nadeel van de handopsteekmethode is inderdaad dat die erg verwarrend is voor weggebruikers die niet op de hoogte zijn van de Amerikaans/Cubaanse conventies.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat stukje? Het is potverdomme de literaire vondst van de eeuw! Tenzij (wat ik in mijn commentaartje al opmerkte) Mulisch gewoon een doos vol uitgeversrestanten had ondertekend waaruit hij er op gezette tijden een paar naar Cuba stuurde. Dan zouden er meer boven water kunnen komen.
De literaire vondst van de eeuw... Dan moet het toch iets zijn van een góede schrijver. Niet van een sukkel zoals onze getijdenboekschrijver.
BeantwoordenVerwijderen