Er is wel wat veranderd

Ik ben de drummer van The Sunshines en hoe komen wij nou aan die naam? Nou, dat zal ik u eens uitleggen, anders komen er steeds maar vreemde berichten in de pers. Kijk, toen Cliff Richards begon, had hij een begeleidingsgroep die The Shadows heette. Zo keken ze ook: donker.
Je zou dan verwachten dat hun muziek dat ook is, maar nee hoor, die muziek van ze was van de allerlichtste soort. Pa pa pa paah pa pa pa pa pa pááh pa enzovoorts, nietwaar. Drie gitaartjes en een drummetje erachter, zo simpel als wat.
Wij begonnen in dezelfde tijd met The Sunshines, ook met drie gitaristen en ik dus als drummer. Maar wij maakten vrolijke muziek en zetten daar ook een vrolijk gezicht bij. We speelden overal, in alle zalen in Nederland, en technisch waren we, nou ik wil wel zeggen de beste beatgroep van Nederland. Geen woord van gelogen.
Afijn, het komt zo ver dat we in Engeland gaan optreden, en wie komen we daar tegen? Hank Marvin! Dat is die gitarist met die bril van The Shadows. Al een bekende persoonlijkheid in Engeland. Hank komt een stukje meejammen met The Sunshines, en het valt hem op dat de drums wel heel goed bespeeld worden. Hank was niet zo tevreden over de drumpartijen van The Shadows. Bekend probleem, hè. De drums worden niet strak genoeg gespeeld. En dat is mijn kracht: strak spelen, en geen poepelegeintjes.
Dus Hank begint daarover en hij kijkt me zo aan en hij zegt: kom jij maar eens mee, Jaap, dan kun jij bij The Shadows komen spelen. Zoveel en zoveel per maand ga je verdienen enzovoorts.
Dat zou iedereen doen, zeg je? Nou, ik deed het niet! Ik ben The Sunshines trouw gebleven. En nog steeds, als het nummer ‘My heart is full of you’ wordt aangekondigd - het enige nummer dat ik zing - wordt er bij gezegd dat ik bijna was weggekaapt door Hank Marvin, maar dat mijn trouw aan The Sunshines mij boven alles ging.