Met gezwinde vaart

- Je bedoelde natuurlijk: met gezwinde spoed.
- Vooruit, ja. Maar met ‘vaart’ lijkt het toch meer – maar ga verder.
- Mooi woord, trouwens: gezwind.
- Ja, het betekent gezond, stevig. Daarom past het ook beter bij vaart dan bij spoed. Haastige spoed enzovoorts.
- Dat heb ik begrepen. Waarom, of laat ik het anders vragen. Hoe —
- Ik heb uw vraag begrepen. Welnu! U moet het zich zo voorstellen. Als zestienjarige teenager kom je voor het eerst aan het strand. In mijn geval: het strand van Castricum, Noord-Holland. Ik was daar één keer eerder geweest, samen met mijn moeder, toen ik vier of vijf jaar oud was, maar op zo’n jonge leeftijd denk je nog niet aan de gevolgen. Toen ik zestien was, kreeg ik scharrel aan een aardig meisje, dat lid bleek te zijn van een duikclub.
- Snorkels op, dus!
- Haha! Maar dat is alleen ónder water! Nee, maar het was een aardig meisje, Caroline. Ze dook in zee, ook. Ik dus meeduiken. Er liggen verschillende wrakken voor Castricum, Egmond, Schoorl in zee. Machtig interessant.
- Om die te exploreren.
- Om die te zien, ja. En het duikplezier werd steeds groter bij mij, kan ik wel zeggen. Dus daarvoor kunnen we Caroline wel dankzeggen! Het liep erop uit dat ik dook naar de mosselculturen in Zeeland, uiterst interessant!
- Maar nu de haaien.
- Kijk, de haaien in de Noordzee, daar heeft een mens geen last van. Maar van de haaien van de zeeën rond Australië...!
- Dat zie ik.
- Ik ben inderdaad een arm kwijtgeraakt daar.
- En een been.
- Dat is gekomen door een ongelukje voor de kust van Botswana, waar een enorm gevaarte van een soort haai me te pakken nam!
- Botswana?
- Inderdaad.
- Weinig ziekenhuizen daar, aan de kust, is het niet?
- Heel weinig...