vrijdag 21 november 2008

Naamgenoot

Ha die Wouter!
Je bent m’n eerste slachtoffer, zo waar als ik hier zit, jongen! Luister. Of nee, kijk eerst maar eens naar de naam van de afzender. Inderdaad, ik heb dezelfde naam als jij, jongen. En mijn vader heette óók Wouter van den Berg en die stuntvloog tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Ik ben van 1918 en ik ben leraar Werktuigbouwkunde geweest op de Eerste Ambachtsschool te Alkmaar. Dat was nog in de tijd dat je de jongens wat kon leren. Als ze tegenwoordig een U-bochtje moeten maken, moet je eens zien! Daar komt niets meer van terecht. De jeugd weet niet eens meer wat een U-bochtje is of waar het voor dient!
Maar luister. Wat er moet komen — want ik heb niet genoeg plezier gehad in mijn leven. Wat er moet komen is een Wouter van den Berg Fundatie. Voorzitter: Wouter van den Berg (dat ben ik dus). Penningmeester: Wouter van den Berg. Secretaris: Wouter van Berg, en dat zou jij dan mooi kunnen worden. Je schrijft toepasselijke stukjes, jongen! Leden: heten ook allemaal Wouter van den Berg. Dus ik heb nog wel een tijdje zoeken!
Wat doet die WvdBF nou zoal? Op de allereerste plaats laat de WvdBF geen kans voorbij lopen om gelden te verzamelen, die nodig zijn voor de verwezenlijking van doelstellingen, die ook internationaal van aard kunnen zijn! Daar staat het al in zijn zuiverste vorm. Jij bent vertaler, heb ik gezien, dus jij weet wel hoe dat in het Engels, Frans en Duits moet klinken.
Dus als je er wat voor voelt, ik bedoel, je begint met een advertentie op het internet met een foto van een Indiase theeplantage. Daar zet je als grote kop boven: Hulp gevraagd! En onder die foto zet je zoiets als: De onder zakenlieden gerenommeerde Wouter van den Berg Fundatie vraagt om uw geldelijke steun bij dit project in India.
En een week later neem je bijvoorbeeld een waterput in Malawi of rendieren in de schemering in Oost-Siberië. Het maakt niet uit. Als de mensen hun geld maar storten op onze rekening!
Je vraagt misschien waarom er alleen maar Wouters van den Bergen in onze stichting mogen zitten. En dan vraag ik jou, jongen: waar heb je ooit ter wereld een vertrouwenwekkender naam gevonden?
Dus doen we het?

Je Wouter van den Berg.

2 opmerkingen:

  1. Heel slim bedacht meneer van de Berg!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb wel vaak gedacht dat je een heel goed bedrijf zou kunnen runnen met alleen Van den Bergen. Een bedrijf dat in goede tijden "overperformt", zij het niet excessief, en in tijden van crisis standhoudt, en sterker uit die crisis tevoorschijn komt.

    Ik heb twee keer een andere Wouter van den Berg de hand geschud: een buurman van de oma van mijn vrouw. Goede kerel. En een rechter-commissaris. Heel goede kerel. Tegen hem zei ik dat hij de tweede andere Wouter van den Berg was die ik de hand schudde, en dat ik er nog een kende, zij het slechts van naam: een hockeyer die eind jaren zeventig furore maakte. "Dat was ik," zei die rechter-commissaris. Dat telt toch voor minimaal een half, vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen