Te dom om zelf te kakken

Als ik een voorbeeld van een onnozelaar wil vinden, hoef ik niet ver te zoeken. Mijn broer Theo. Helaas lijkt hij als twee druppels op mij. Heeft ook een baardje, draagt ook een bril, kleedt zich (behalve tijdens voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal) net zo saai en alledaags als ik. Voor de voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal spuit hij bijvoorbeeld zijn baard oranje, en toch is Theo al 50 jaar oud. ‘Daar heb ik een spuitbusje voor, weet je!’ pochte hij een keer. Na zo’n wedstrijd moet hij anderhalf uur onder de douche staan, om die kleur oranje kwijt te raken.
Theo is ook een groot fan van Marco Borsato. Als die ergens optreedt, is Theo erbij (met een paar aanstekers in zijn zak: niet, helaas, om de boel in de fik te steken, maar om heen en weer te zwaaien met die vlammetjes).
Theo is de enige in de familie die katholiek is gebleven, en het is eigenlijk een wonder dat hij niet priester is geworden, maar daarvoor moet je eerst naar het seminarie en dat zou een te grote intellectuele opgave zijn geweest. Hij gaat nog steeds eens in de drie of vier weken te biecht. ‘Dan zit je daar in dat donkere hokje, weet je, en dan zit aan de andere kant van dat luikje de priester. En dan vraag ik of ik hem pastoor mag noemen, weet je. En dat mag dan.’
Waar werkt Theo? In de drukwerkafwerking. Theo bedient snij-, vouw-, hecht- en verpakkingsmachines en hij doet dat met grote liefde en met grote precisie. Een voorbeeldwerknemer zoals je ze niet vaak meer tegenkomt.
Ik zal een voorbeeldje geven van zijn domheid. Dit speelde toen hij 14 of 15 jaar was. Hij zit op de wc, thuis, te kakken. In dat toilet was wel een afwasgelegenheidje, maar de kraan deed het niet. Er was ook geen toiletpapier meer. In plaats van dat nu even te roepen naar iemand, kakt Theo gewoon verder. Hij haalt zijn handen door zijn bilnaad, trekt zijn broek omhoog, trekt de wc door, zit met zijn vieze handen aan de deurkruk en gaat vervolgens naar de bijkeuken om zijn handen schoon te wassen.
Dit jaar is hij 20 jaar verbonden aan de RKVV Dirkswoud. Hij is daar jeugdtrainer en geeft dus het goede voorbeeld aan toekomstige generaties. ‘Als jeugdtrainer ben je een baken in de zee, weet je. Je geeft die jochies toch les. Of niet soms?’