
De boor. Dank u, zuster. Dan gaan we hier een gat boren in de schedel, zo ja, tkkkrr! Houd zijn hoofd ook vast, zuster. Tkkkrr! Juist!
De lepel, kleinste formaat. Dank u, zuster. En dan halen we er wat hersenen uit, en ook wat hersenvocht. Wat bloed ook. Kunt u mij nog verstaan, meneer Hoogeboom? U kunt mij nog verstaan, mooi zo.
Kunt u dit even afvegen, zuster? Voorzichtig hè, niet de hele operatiekamer... Niet laten vallen, dat zeg ik toch net?
Chip. Dank u, zuster. Dan gaat de hersenchip er in, zo, beetje aandrukken. Nog een beetje aandrukken. En hij zit!
Stopverf. Dank u, zuster. Zo, een beetje de laatste randjes en zo bijpoetsen... Klaar!
Kunt u mij nog verstaan, meneer Hoogeboom? Laat u hem maar los, zusters. Jawel, hij verstaat me nog steeds. En kunt u ook wat zeggen, meneer Hoogeboom?
‘Akkebaal.’
Dit is weer echt een fraai stukje zoals jij alleen kunt schrijven.
BeantwoordenVerwijderenVooral dat laatste zinnetje deed het hem!
‘Dank u wel.’
BeantwoordenVerwijderenHoe doet ie het toch? Wie is die Ben Hoogeboom, vragen wij ons hier in Vlaanderen af.
BeantwoordenVerwijderen