Nu een wat groter gebied

Ik lees nu het boek De vis in ons, een vertaling van het in 2008 verschenen Your inner fish. Het werd geschreven door Neil Shubin. Een goede schrijver. Zo zijn er wel meer paleontologen en biologen die goed kunnen schrijven, ook in Nederland. Shubin ken ik uit de krant van een jaar of drie geleden. Hij had iets in Science gepubliceerd, dat opwindend was.
Hij had namelijk op Ellesmere Island, in het noorden van Canada, het eerste fossiel van de 380 miljoen jaren oude tiktaalik gevonden. Het eerste bewijs voor Darwins stelling dat de mens (of de buffel of de olifant of het aapje) uiteindelijk uit de zee moest zijn gekomen.
In zijn boek zegt Shubin, kort gezegd, dit: kijk eens naar de bovenarm van de mens. Eén bovenarm, daar zitten twee onderarmbenen aan, en daaraan zitten weer talrijke beentjes, en uiteindelijk de vijf vingers. Hetzelfde zie je bij álle levende wezens, behalve (zou ik menen) de insecten. Maar misschien zie ik dat verkeerd. Hij heeft bij die tiktaalik hetzelfde gevonden: het beest kon zich oprichten met zijn voorvinnen. Dat was ook wel handig , want het had net als een krokodil zijn ogen niet zoals een gewone vis zijwaarts maar voorwaarts gericht, ogen op zijn kop dus. Het had ook een nek. Het had ook schubben.
Het zou kunnen dat de tiktaalik in zeer ondiep water heeft geleefd of zelfs het land op is gegaan. Waarom zou het beest dat willen doen? Om te voorkomen dat het wordt opgegeten natuurlijk.
In die tijd moeten de eerste longen zijn ontstaan (zie de longvissen).
Het boek is zo interessant (en zo goed geschreven) dat ik er nog wel een tijdje mee bezig zal blijven.