Het was al donker

- Het was al donker, meneer de rechter, en daar is het door gekomen.
- Het was nog voor vijven, begreep ik?
- Nee, het feit deed zich ruim na vijven voor. Ik denk wel dat het kwart over vijf was, edelachtbare.
- Ik noteer: kwart over vijf.
- Juist. Want het was misschien wel half zes!
- Maar ik noteer: kwart over vijf. Gaat u verder, meneer.
- En toen kwam dus die meneer die daar staat, die kwam daar aangereden. In zijn groene Deux Cheveaux.
- Klopt dat, een groene Deux Cheveaux? Dat klopt. Gaat u verder, meneer.
- En wat er tóen gebeurde, daar heeft u geen mening over!
- Vast wel, meneer Graafsma.
- Daar heeft u geen méning over, meneer de rechter!
- Vast wel, meneer. Vertelt u het eens op een rustige wijze.
- Nou. Kijkt u eens. Waar wij wonen, dat is op een hoek van een straat. Een tamelijk rustige straat, waar om die tijd weinig verkeer langskomt. Een kalme hoek. Wij noemen het: De Stilte. Daar zal iedereen die daar woont het mee eens zijn. Kalmte. Zeker om die tijd. Om kwart over vijf, half zes, edelachtbare.
- Ik stel vast: kwart over vijf. Geen minuut later of eerder. Wat gebeurde er, meneer Graafsma?
- Dat heb ik de politie al verteld, maar dat zal ik u nog eens vertellen. Ik sta daar op die ladder, om mijn laatste paar ramen schoon te maken. En ik zie die groene Deux Cheveaux aankomen, begrijpt u wel.
- Nee.
- Ik spring dus omlaag van mijn ladder. Effe snel, dat begrijpt u.
- Nee?
- Want in die Groene Cheveaux zit iemand die mij van mijn werk beróóft.
- U bedoelt de meneer die u aanklaagt?
- Ja meneer. Da’s een ordinaire rover! Voor ons werk geldt: absolute solidariteit, maar dat geldt niet voor dat tuig! Dus ik heb heb hem een paar klappen verkocht, ja. Niet helemaal zuiver, want ik zei al: het was na vijven.