Ik kon niets vinden

Ik kon vandaag niets vinden in mijn stukje van gisteren, geen regeltje. Ik heb er nog wel een foutje tegen het Nederlands uit gehaald. Maar een regeltje voor een nieuw stukje leek er niet in te zitten. En dat moet nu eenmaal, zo zit dit blog in elkaar.
Maar wat er niet is, is er niet. Dan praat ik gewoon een stukje bij elkaar. Vanochtend was ik heel vroeg, om half negen, al in de supermarkt. In de hal stond een man, die me aansprak. Ik zal ons gesprek hieronder zo precies als het me maar mogelijk is weergeven.
- Ah meneer!
- Goedenochtend, meneer.
- Ik ben enquêteur van Bureau Indomarkt (meende ik te verstaan) en ik wou u een paar vragen stellen. Mag dat?
- Dat mag natuurlijk. Ik heb alle tijd, dus vuurt u uw eerste vraag maar af.
- Is uw leven veranderd door de kredietcrisis?
- Neen.
- Niet veranderd?
- Geen cent, meneer.
- Dat is vreemd!
- Ik ben een kleine zelfstandige, daar komt het door.
- Aha! Wat voor kleine zelfstandige, als ik mag vragen?
- Ik zit in het vervoer.
- De vervoersbranche heeft toch duidelijk last van de crisis?
- Ik zit in een veilige tak.
- Dan heeft u het getroffen, meneer! Welke tak is dat dan?
- Ik vervoer dieren.
- Vee?
- Nee, geen vee. Er staat HPV op mijn wagen, en dat betekent ‘Hoogeboom Prooidieren Vervoer’. Ik kom net terug uit Apeldoorn, waar ik bij de Apenheul ben geweest met een ritje prooidieren.
- Voor apen?
- Voor apen ja. Ze leven niet vegetarisch, hoor.
- Wat voor prooidieren geven ze die apen dan?
- Van alles. Van katten en honden uit het asiel tot en met fretten, jonge vosjes, allerlei gevogelte waarvan wij eerst de vleugels hmm beschadigen.
- Dat heb ik nooit geweten!
- Ze maken het ook niet bekend, hè. Je moet zulke dingen ook ’s nachts brengen. Dan zijn er geen bezoekers.