Een te tragisch onderwerp

Waar zijn we in Nederland goed in? In herdenken. In Apeldoorn zijn zeven of acht mensen doodgegaan. Herdenken, dus. Dat Turkse vliegtuig had ongeveer hetzelfde aantal doden. Ook herdacht.
Als mijn broer of een van mijn zusters erbij was omgekomen, zou ik niet naar zo’n herdenking zijn gegaan. Zeker zou ik niet naar de televisie hebben gekeken, die er ópspringt in vele herdenkingsprogramma’s. Neem Pauw & Witteman van gisteravond. Dat ging ook grotendeels over die herdenking in Apeldoorn. Er was ook nog een homoseksuele onderwijzer, die ons lachend voorhield dat het prima ging voor homoseksuele onderwijzers, althans in gereformeerde kringen. Dat meende ik tenminste te horen, want toen hij begon te praten was er iets interessants op internet.
Jacobine van Geel, die de herdenking had ingeleid door een tekst voor te lezen, zei van zichzelf dat ze spiritueel was en dat ze theologie (kennis van God) had gestudeerd. Eerst dat laatste maar. Theologie studeer je inderdaad op een universiteit. Maar wel in een aparte enclave van een universiteit. Daar leer je niets over, zeg, de diverse geloven in Goden op Nieuw-Guinea. Er wordt er daar van uitgegaan dat er maar één God is: Jezus. Of Zijn vader.
Lost de studie die theologie heet iets op? Het antwoord lijkt mij: neen. Geen enkel probleem. Universiteiten die theologie nog in hun studievakken opnemen, moeten zich dus schamen.
Het eerste, dat van zeggen dat je spiritueel bent. Spiritueel op welk gebied dan? Ik ben bijvoorbeeld spiritueel op het gebied van de muziek, de literatuur en van de loodgieterij. Vertel mij niets over Byrd, Bach of Besenstein, of over het plaatsen van een ringetje om de kraan van uw geiser.
Ik wil maar zeggen: zo is elke aardbewoner spiritueel.
Maar om dat te zeggen dat je spiritueel bent, dat heeft iets onbeschofts.